________________
બે સૂર્યોદય તેને સ્પર્શે છે. ત્રણ સૂર્યોદયને સ્પર્શતી હોય તો ત્રણ વખત એક જ તિથિ લખવી પડત. પરંતુ એમ કદી બની શકે જ નહીં. કેમકે , તિથિની એટલી બધી લંબાઈ હોતી નથી. એટલી બધી ઘડી તેની હોતી નથી. એટલે ક્ષય એટલે અભાવ, અને વૃદ્ધિ એટલે બે. આ પારિભાષિત અર્થ નક્કી થયો.
૨) હવે, પર્વતિથિનો ક્ષય એટલે અભાવ હોય, અને વૃદ્ધિ એટલે બે હોય,
ત્યારે શું કરવું? આ પ્રશ્ન ઊભો થાય છે. ક્ષય – અભાવ છે, માટે તેને અને તનિમિત્તક આરાધના જવા દેવી ? “ના” અને એ જ પ્રમાણે - " વૃદ્ધિ એટલે બે છે. માટે તેની આરાધના બે દિવસ સુધી કરવી? “ના.” “તો શું કરવું?” પર્વતિથિનો અભાવ પણ ન ગણવો, અને તેને બે પણ ન ગણવી. શ્રીપૂર્વાચાર્ય મહારાજાઓની ચાલી આવતી આ વ્યવસ્થાના આધાર ઉપરથી “પર્વતિથિની ક્ષય કે વૃદ્ધિ ન હોય", એ જગની લોકવાયકા (લોકવાક્યતા) પ્રચલિત થયેલી હોય એમ સંભવિત લાગે છે.
ર૧ તો શું કરવું?
અભાવમાં સંપૂર્ણ સદ્ભાવ કરવો. એ જ પ્રમાણે - (૨)બીજી હોય તો બીજી એકને જ આખી કરી લેવી. એટલે
પહેલાની અપર્વતિથિનો અભાવ ઠરી જાય. અને એ પ્રમાણે )પહેલાની પર્વતિથિ હોય એ પણ કાયમ ન રહેતાં, પહેલાંની અપર્વતિથિ બની જાય. એટલે કે બેવડી ગણાઈ જાય. પરંતુ. આ ગોઠવણ ટિપ્પણમાં કરવાની નહીં. પર્વતિથિની આરાધનાના પ્રસંગમાં આ પ્રમાણે ગોઠવણ - વ્યવસ્થા કરી લેવી. બીજા કાર્યો માટે નહીં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
