Page Text
________________
६१२)
( ४५ - १०९
तं प्राप्य सिन्धुरं रुद्ध्वा स राजद्वारि राजकम् । विसर्ज्योच्चैः प्रविश्यान्तरवतीर्थ निषाद्य तम् ॥१०९ राजा सुलोचनां चावरोप्य स्वभुजलम्बिनीम् । निविश्य स्वोचिते स्थाने मृदुशय्यातले सुखम् ॥ ११० तत्कालोचितवृत्तज्ञः प्रियां सन्तर्पयन्प्रियैः । स्नानभोजन वाग्वाद्यगीतनृत्यविनोदनः ॥ १११ नीत्वा रात्रि सुखं तत्र प्रत्याय्य प्रत्ययं स्थितेः । तां निवेश्य समाश्वास्य हेमाङगदपुरःसरान् ॥ ११२ नियोज्य स्वानुजान्सर्वान्सम्यक्कटकरक्षणे । आप्तैः कतिपयैरेव प्रत्ययोध्यमियाय सः ।। ११३ अर्ककीत्र्यादिभिः प्रष्ठैः प्रत्यागत्य प्रतीक्षितः । सस्नेहं सादरं भूयः कुमारेणालपन्पुरीम् ॥ ११४ सानुरागां स्वयं रागात्प्राविशद्वा विशाम्पतिः । न पूजयन्ति के वान्ये पुरुषं राजपूजितम् ।। ११५ इन्द्रो वेभाद्बहिर्द्वाराज्जिनस्योत्तीर्य भूपतेः । सभागेहं समासाद्य मणिकुट्टिमभूतलम् ॥ ११६ मध्ये स्फुरद्रत्नखचितस्तम्भसंभृते । विचित्रनेत्र विन्यस्तस द्वितानविराजिते ॥ ११७ मणिमुक्ताफलप्रोतलम्बलम्बूषभूषणे । परार्घ्यरत्नभाजालजटिले रत्नमण्डपे ॥ ११८ विधुं ज्योतिर्गणेनेव राजकेन विराजितम् । स्वकीर्तिनिर्मलैर्वीज्यमानं चमरजन्मभिः ॥ ११९ वेष्टितं वेन्द्रधनुषा नानाभरणरोचिषा । रोचिषेव कृताकारं पूज्यं पुण्यैश्चतुविधैः ॥ १२०
महापुराण
आपल्या छावणीत आल्यानंतर आपल्या तंबूच्या द्वाराजवळ कुमाराने हत्तीला थांबविले. आपल्या बरोबर असलेल्या राजसमूहाला त्याने निरोप दिला व आत प्रवेश करून हत्तीला त्याने बसविले. आपण खाली उतरल्यावर आपल्या बाहूच्या आधाराने सुलोचनेला त्याने खाली उतरविले. यानंतर स्वयोग्य अशा स्थानी मृदुगादीवर तो सुखाने बसला ।। १०९ - ११० ॥
कोणत्या वेळी कसे वागावे हे ज्याला चांगले समजते अशा त्या कुमाराने स्नान, भोजन, मधुर बोलणे, वाद्य वादन, गीत, नृत्य इत्यादिक प्रियेला आवडणाऱ्या कार्यांनी तिला ( सुलोचनेला ) सन्तुष्ट केले. त्याने ती रात्र तेथे सुखाने घालविली. येथे मुक्काम करण्याचे काय कारण आहे हे त्याने आपल्या प्रियेला पटवून दिले आणि हेमांगद वगैरे तिच्या भावांना व आपल्या बंधूना आपल्या सैन्याचे चांगले रक्षण करण्यासाठी नेमून आपल्या कांही हितकर्त्या -लोकाना बरोबर घेऊन तो अयोध्येला गेला ।। १११ - ११३ ॥
त्यावेळी अकीर्ति आदिक श्रेष्ठ व्यक्तीनी येऊन त्याचा सत्कार केला व स्नेहाने आणि आदराने कुमाराबरोबर बोलत त्यानी नगरीत प्रवेश केला. जेथील लोक आपल्यावर प्रेम करीत आहेत अशा त्या नगरीत त्याने प्रेमाने प्रवेश केला. बरोबरच आहे की जे राजमान्य लोक आहेत त्यांचा कोण बरे आदर करीत नाहीत ? सर्वच अशांचा आदर करतात ।। ११४-११५ ॥
जसे इन्द्र या जिनेश्वराच्या समवसरणाजवळ आल्यानंतर हत्तीवरून उतरतो तसे भरतेश्वराच्या सभागृहाजवळ आल्यावर जयकुमार हत्तीवरून उतरला व जेथे रत्नजडित जमीन तयार केली आहे अशा सभागृहात आला - त्या सभागृहाच्या मध्यभागी आला. त्या सभागृहाचे खांब चमकणाऱ्या रत्नानी फार शोभत होते आणि नाना प्रकारच्या चित्रविचित्ररेशमी वस्त्राच्या छताने तो मण्डप शोभत होता. रत्ने व मोत्ये ज्यात ओवली आहेत, अशा लांब खाली लोंबणाऱ्या झालरीनी त्याची शोभा खुललेली होती. तो मण्डप अमूल्य रत्नांच्या कांतिसमूहाने
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 001729 |
| Book Title | Mahapurana Part 2 |
| Original Sutra Author | Jinsenacharya |
| Author | Jindas Shastri |
| Publisher | Shantisagar Digambar Jain Jinwani Jirnoddhar Sanstha Faltan Maharashtra |
| Publication Year | 1982 |
| Total Pages | 720 |
| Language | Sanskrit, Marathi |
| Classification | Book_Devnagari, Mythology, & Literature |
| File Size | 16 MB |