________________
।।१७८॥
पूर्वं जन्मनि विश्वभर्तुरधिकं, सम्यक्त्वभक्तिस्पृशः । सूतेः कर्मसमीरवारिदमुखं, काष्ठाकुमार्यो व्यधुः । तत्कालं तविषेश्वरस्य निबिडं, सिंहासनं प्रोन्नतं; वातोद्भूतसमुफ़्रध्वजपट-प्रख्यां स्थितिं व्यानशे ॥१॥(शार्दूल०, स्नातस्या०) क्षोभात् तत्र सुरेश्वरः प्रसृमर-क्रोधक्रमाक्रान्तधीः, कृत्वाऽलक्तकसिक्तकूर्मसदृशं, चक्षुःसहस्रं दधौ । वज्रं च स्मरणागतं करगतं, कुर्वन् प्रयुक्तावधि
ज्ञानात्तीर्थकरस्य जन्म भुवने, भद्रंकरं ज्ञातवान् ।।२।। (शार्दूल०, स्नातस्या०) नम नम इति शब्दं, ख्यापयंस्तीर्थनाथं; स झटिति नमति स्म, प्रौढसम्यक्त्वभक्तिः । तदनु दिवि विमाने, सा सुघोषाख्यघण्टा; सुररिपुमदमोघा-घातिशब्दं चकार ।।३।। (मालिनी, सकलकु०) द्वात्रिंशल्लक्षविमान-मण्डले तत्समा महाघण्टाः । नेदुः सुदुःप्रधर्षाः, हर्षोत्कर्ष वितन्वन्त्यः ।।४।।
तस्मानिश्चित्य विश्वा-धिपतिजनुरथो, निर्जरेन्द्राः स्वकल्पान्; कल्पेन्द्रान् व्यन्तरेन्द्रा-नपि भवनपतीं-स्तारकेन्द्रान् समस्तान् ।
अञ्जनशलाका प्रति
विधि
१७८।।
Jain Education Inte L
onal
For Private & Personal use only
www.jainelibrary.org
