________________
ज्ञानचन्द्रोदयनाटकम् ।
ज्ञानिनामुपरताखिलरागद्वेषविभ्रमविमोहविकल्पात् । तत् कुतो भवति बन्धनमेषां कर्मणस्तदनुयायि तदस्ति ॥११७॥
किमन्धा धावन्ति ध्वनिजनितविज्ञानविलसद्विकल्पैराकल्पं चिरपरिचिते कर्मणि रताः । . इदानीमासाद्य प्रसभसहजव्यक्तिममलां कुरुवं नैष्काध्वनि विचरणं नित्यशरणम् ॥११८ ।
भोक्ता भुञ्जन्नैव कुर्वन्न कर्ता कर्माधीनापायतो नास्ति कर्म । ज्ञानी जानन्नात्मविज्ञानमात्रं कर्ता भोक्ता तत्फलस्यास्ति नो वा ॥११९॥
व्यवहारनयावलम्बिनामिह निश्चायकरूपनिश्चयः । यदिदं निरुपाधिविग्रहे व्यवहारात्मनि तिष्ठतेऽधुना ॥१२॥
केचिन्मोहनिरङ्कुशोद्धतधिया मत्ता इवाहंयवः । स्वं सदृष्टितया स्तुवन्ति सततं के ते वराकाः परे । तेषामुद्गतदृष्टिमोहविरसोद्गारादतः केवलं तेऽन्तस्तत्त्वविचारशून्यहृदयाः सम्यक्त्वतत्त्वच्युताः ॥१२१॥
किल निरर्गलतापि मता न च । स्फुरितशुद्धदृशामपवादतः । विदितलौकिक एव तदुत्तरं स्पृशति नान्यतमः कतमोऽधमः ॥१२२॥
संन्यस्ते सर्वकर्मण्युपरतविकलज्ञानमिथ्यान्धकारे प्रभ्रष्टे दुष्टचेष्टाकुलिततरलिते विभ्रमे संभ्रमेण । उद्भिन्नं शुद्धधामादभुतचकितचमत्कारकारिप्रभान्त
र्व्यक्तिप्राग्भारभारोद्गतसहजरसोन्मज्जदुद्गच्छदच्छम् ॥१२३॥ ११७आरम श्लोक १२४-१२५ (पृ० २५०)।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
