________________
सम्पादकीय
श्रीहीरसुंदरमहाकाव्यना बीजा भागनुं प्रकाशन थई रह्यु छे । एना पहेला भागनुं प्रकाशन वि.सं. २०५२मां भावनगरमां थयुं हतुं । ते पछी ९ वर्षना लां...बा गाळे बीजो भाग प्रकाशित थई रह्यो छे । कार्य थयानो हरख छे तो विलंब कर्यानो खेद पण छ ज । अने ते माटे क्षमाप्रार्थी छु । विलंब माटे कोई बहाना उपजाववा नथी । आळस अने प्रतिबद्धतानो अभाव विलंबमां कारण छे ए मारे कबूलवं ज जोइए । कार्यमां रुचि ओछी छे एवं तो नहीं ज कहुं, रुचि तो छ ज छतांय विलंब तो थयो ज छे ए वास्तविकता छ ।
आ तो पहेलुं पगलुं छे । हां ! ए डगलुं - भले डगमगतुं - पण गुरुभगवंतनी आंगळी झालीने पण मंडायानो अंतरमां आनंद छ । आमां त्रुटिओ हशे ज- छे ज । संशोधनना कशा ज अनुभव वगर मात्र जगद्गुरु प्रत्येना हृदयना आदर श्रद्धा अने पूज्यभावथी प्रेराइने आ कार्य हाथमां लीधुं हतुं । अने बधे ठेकाणे पूज्यगुरुभगवंतश्रीनुं मार्गदर्शन लईने कर्यु छे । छतांय, मारां मतिमान्द्य अने बिन-अनुभवनां कारणे आमां क्षतिओ रही होय तेने - 'गच्छतः स्खलनं क्वापि'- ए न्याये मारी करीने स्वीकारुं छु ।
__ आ अने आवां कार्योमां रुचिर्नु एक कारण ए पण छे के ज्यारे आवां कार्यो करता होइए छीए त्यारे, बीजा कोई पण योगो के प्रयोगो द्वारा प्राप्त न थती, मन-वचन-कायाना योगीनी एकाग्रता सहजपणे अनुभवाय छे । एज तो स्वाध्यायनो मोटामां मोटो लाभ छे । अने एटलां माटे ज आवां कार्योमां खूपी जवा-- खूपी रहेवानुं मन थाय छे - गमे छ ।
आम तो अत्यारनां संशोधननां क्षेत्र तरफ दृष्टि करीए तो तेमां आ कार्य कंइ बहु मोटुं न ज गणाय, एक नानकड़ा बिन्दु जेटलुं ज गणाय, तो पण संशोधन क्षेत्रनां - भले नानकडा पण आ कार्यमांथी पसार थवानुं थयुं तेनाथी ते क्षेत्रनो नानकडो पण अनुभव तो थयो ज, जे आगळ उपर आ क्षेत्रमा वधु ऊंडा ऊतरवा माटेनी प्रेरणा पुरी पाडशे । अने बीजी महत्त्वनी अने मोटी वात तो ए छे के आ बहाने जगद्गुरुना जीवन-प्रसंगोमांथी पण पसार थवानुं थयुं । तेनो पण एक अनेरो आनंद छे । आ सामान्य लाभ नथी।
सर्वव्यापी यश:पुञ्ज अने निर्मळ साधुताथी छलकतां एमनां जीवनने मर्यादानुं कवच धारण करेला शब्दो द्वारा वर्णवतुं शक्य ज नधी । एमर्नु चरित्र, एमणे पोतानां जीवनमा प्रतिष्ठित करेला निस्पृहता, निष्पक्षता, निरपेक्षता वगेरे गुणो द्वारा, "अवधु ! निरपक्ष विरला कोई"-मां दर्शावेला ए 'विरलजण'नां दर्शन करावे छे । शासन प्रभावनानुं एवं एकपण कार्य नथी जे एमना हाथे एमनी निश्रामां थयुं न होय ! अने छतांय क्यांय एनो भार नहीं । ते कार्योने एमणे क्यारेय पोतानी ओळख बनावी नथी । एमना गुणो ज एमनी साची ओळख हती अने छ । गुणो ज तो साधुनी साची ओळख होय ! करेलां कार्योने काळनो काट लागे य खरो । पण गुणोने काळनी असर नथी होती । ए तो पोते अमर होय छे अने एना धारकने पण अमर बनावे छे ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org