Nandisutram

SR No.: 001441
Original Sutra Author: Devvachak
Author: Punyavijay, Vasudev S Agarwal, Dalsukh Malvania
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad
Publication Year: 1966
Total Pages: 248
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Philosophy, Metaphysics, & agam_nandisutra
File Size: 24 MB

Page 169

१४२
मलधारि श्री श्री चन्द्रसूरिविनिर्मितं
वायालो रणो समक्खं बहुं उवहसति तं विसन्नं- जहा देविं भणिज्जसि, सिणेहवंतो ते राया, पुणो वि जं कज्जं तं संदिसेज्जासि, अण्णं च इमं च इमं च बहुविहं भणेज्जसि । तेण भणितं - देव ! णाहमेत्तिगमविगलं भणिउं जाणामि, एसो चेव लट्ठो, पेसिज्जउ । रणा डिस्सुतं । सो तव निज्जिउमादत्तो । इतरो मुक्को । इतरस्स माणुसाणि विसण्णाणि पलवंति - हा देव ! अम्हे किं करिज्जामो ? । तेणें भणितं—नियतुंडं रक्खेज्जह । पच्छा मंतीहिं खरंटित मुक्को, मडगं दड्ढं । मंतिस्स पारिणामिता ९ ।।
5
खमए-खमओ चेल्लएण समं भिक्खं हिंडति । तेण मंडुक्कलिया मारिया । आलोयणवेलाए णाऽऽलोएति । खुड्डएणं भणिओ-आलोएह त्ति | सो रुट्ठो ' आहगामि' त्ति पधावितो खंभं आवडिओ मओ । एत्थ विराहितसामण्णाणं सप्पाणं कुलं तत्थ उबवण्णो दिट्ठीविसो सप्पो जातो । जाइस्सरणेण अवरोप्परं जाणंति, रतिं चरंति 'मा जीवे मारेहामो' त्ति, फासुगमाहारेंति । अण्णा रन्नो पुत्तो अहिणा खइतो मतो य । राया सप्पाणं पयोसमावण्णो भणति - जो सप्पं मारेति तस्स दीणारं देमि । अण्णता आहिंडिएणं ताणं रेहातो दिट्ठाओ, तं बिलं ओसहीहिं धम्मति, सीसाणि निताणं छिंदति । सो अभिमुह ण णीति 'मा 10 कंचि मारेहामि' त्ति जातिस्सरत्तणेणं, तं निग्गयनिग्गतं छिंदति । पच्छा रण्णो उवणीताणि । सो राया नागदेवताए बोहिज्जतिमा मारेहि, नागदिण्णो ते कुमारो होहि त्ति । सो खमगसप्पो मतो समाग़ो तत्थ राणियाए पुत्तो जातो । उम्मुक्कबालभावो साधु दट्टु जातिं संभरित्ता पव्वतितो । सो य छुहालुओ अभिग्गहं गेव्हति - न मए रूसियव्वं ति । दोसीणस्स य हिंडति । तत्थ आयरियस्स गच्छे चत्तारि खवगा - मासितो दोमासितो तिमासितो चउमासितो । रत्तिं देवता आगता ते अण्णे खमए अतिक्कमित्ता तं बंदति । खमएण निग्गछंती हत्थे गहिता, भणिता य-कडपूतणे ! एतं तिकालभोई वंदसि, इमे महातवस्सी ण बंदसि । सा 15 भणति–अहं भावखमगं बंदामि, ण दव्वखमए त्ति गता । पभाए दोसीणस्स गतो निमंतेति । एगेण पातं गहाय खेलो छूढो । सो भगति-मिच्छामि दुक्कडं जं मए खेलमल्लयं तुब्भं गोवणीतं । एवं सेसेहिं वि । जिमिउमारद्धो । तेहिं वारितो । निव्वेयमावण्णो । पंच वि सिद्धा विभासा १० ॥
अमञ्चपुत्तो वरघणुओ । तस्स तेसु तेसु प्रयोजनेषु पारिणामिता । जहा - माता मोताविता, सो पलावितो एवमादी सव्वं विभासियञ्वं ।। अण्णे भणंति - एगो मंतिपुत्तो कप्पडियरायकुमारेण समं हिंडति । अण्णदा नेमित्तिओ घडितो । रत्तिं देवकुडिं 20 ठिताणं सिवा रडति । कुमारेण नेमित्तिओ पुच्छितो - किं एसा भणति ? त्ति । तेण भणितं - इमं भणति, इमम्मि णदितित्थंसि
पूराणीयं कलेवरं चिट्ठति, एयरस कडीए सयं पातंकाणं, कुमार ! तुमं गेण्हाहि, तुज्झ पायंका, मम य कलेवरं ति, मुद्दियं पुण सक्णोमि ति । कुमारस्स कोडं जातं, ते वंचिय एगागी गतो, तहेव जातं । पायंके घेत्तूण पञ्चागतो । पुणो रडति । पुणो वि पुच्छितो । सो भणति-चष्फलिगाइतं । कहं ? ति । एसा भणइ - कुमार ! तुज्झ वि पायंकसतं जातं, मज्झवि कलेवरं ति । कुमारो सिणीओ जातो । अमच्चपुत्त्रेण चिंतियं-पेच्छामु से सत्तं किं किमिणत्तणेण गहितं ? आहा सोडीरताए ? जति किमि - 25 त्तणेणं कैतं, ण तस्स रज्जं ति नियत्तामि । पच्चूसे भणति - वच्चह तुम्भे, मम पुण सूलं कज्जति, न सक्कुणोमि गंतुं । कुमारेण भणितं न जुत्तं तुमं मोत्तूण गंतुं किंतु कोई एगव्थ जाणिहिति तेण वच्चामो । पच्छा कुलपुत्तघरं नीतो, समप्पितं च सव्वं पेज्जामुल्लं दिण्णं । मंतिपुत्तस्स अवगयं जहा सोडीरताए त्ति । भगितं च णेण - अस्थि मे विसेस अतो गच्छामि । पच्छा गतो । कुमारेण रजं पत्तं । भोगा वि से दिण्णा । एतस्स पारिणामिगी ११ ॥
I
1
चाणक्को - एत्थ नगरं ण पडति । पविट्टो तिदंडिवेसेग चाणक्को । वत्थूणि जोएति, इंदकुमारियातो, तासि तणणं 30 ण पडति । भौताए णीणाविताओ, पडितं नगरं । एवं दो वि सालि रयणाई मग्गिऊण कोट्ठागाराणि सालीणं भरियाणि, रयणाई गद्दमियादीणि तेण, जेण हिण्णाणि छिण्णाणि पुणो पुणो जायंति, आसा एगदिवसजाता मग्गिता, एगदिवसितं णवणीतं मग्गयं । एसा पारिणामिया चाणक्कस्स बुद्धी १२ ॥
१ वाचालेन जेटि० ॥ २ कृतं - पर्याप्तम् जेटि० ।। ३ मायया ॥
For Private Personal Use Only