________________
४४२
सिरिभुयणसुंदरीकहा ॥ तो सा मए पभणिया 'जइ एवं ता न उवरिमतलाओ । उत्तरियव्वं तुमए निसाए मह देहि वरमेयं' ।।४८४०।। सा भणइ तुम्ह वयणं न कयावि विलंघियं मए जेण । एवं जंपसि जम्हा सासो वि हु मह तुहायत्तो' ।।४८४१।। तो महुर-सललियक्खर-वयणेहिं पसाइया मए धुत्ती । अइनेहमोहिएणं उवभुत्ता पुव्वनीइए ।।४८४२।। तो सा पहायसमए पच्चइयसहीमुहेण रायस्स । मह वइयरं असेसं जाणावइ कवडकयचित्ता ।।४८४३।। तेण वि सा संदिट्ठा ‘पउणा चिटेज्ज गिहगवक्खंमि । तत्थागंतूण अहं तुज्झ मिलिस्सामि रयणीए ।।४८४४।। तो अइगयंमि दिवसे दद्दरदाराइं झंपए धुत्ती । चिट्ठइ गवक्खदारे नरिंदमग्गं पलोएंती ।।४८४५।। नियसमएणं राया समागओ विज्जुखित्तकरणेण । आरूढो उवरितलिं(लं) तंमि दिणे तत्थ भुत्ता सा ।।४८४६।। भणिओ तीए नरिंदो 'न गिहे मह जायए हिययतोसो । अभिरमइ तत्थ चित्तं रमणीए बाहिरुज्जाणे' ।।४८४७।। तो नरवइणा भणियं 'होउ इमं तत्थ चेव वच्चिस्सं । अन्नदियसेसु सुंदरि ! गोहारज्जुप्पओगेण' ।।४८४८।। तो तं निसाए राया पइदियहं नेइ गिहगवक्खाओ । गोहारज्जुपहेणं उत्तरइ तहेव आरुहइ ।।४८४९।। अह अन्नदिणे अहयं उवरिमभूमीए जाव वच्चामि । ता दद्दरे असेसे पेच्छामि निरंतरं पिहिए ।।४८५०।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
