________________
३४४
कह्यो, अभ्यंतर बीजो संग्रह्यो ॥ १३१ ॥ अणसण कहीए जे उपवास, एक थकी ज्यां लगी छम्मास; ऊणोदरी उणो आहार, इक बिति-कवले करी विचार ॥ १३२ ॥ विगइ सचित्त द्रव्यादिकतणो, एनो करिये संखेपणो; वृत्तिसंखेप ए त्रीजो भेद, आंबील नीवी रस विच्छेद ॥ १३३ ॥ सीत वात आतप जे सहे, एहने कायकिलेस जे कहे; संलीनता जे अंग उवंग, आसन करि संवरबेरंग ॥ १३४ ॥ ए छ भेद बाहिर तप जाण, छती ते आभ्यंतर. बाह्य करतां आभ्यंतरनुं फळ वधारे होय छे अने अभ्यंतर तप निकाचित कर्म तोडी शके छे. १३१ अगसण - एक उपवासथी छ महीनाना उपवास सुधी जाय ते, उणोदरी - पोताना आहार करता एक-वे के तेथी वधारे कोळी भा ऊणा रहेवुं ओलुं जमवुं. १३२ वृत्तिसंक्षेप-सचित्त द्रव्यादिनो त्याग ए त्रीजो भेद तथा चौद नियममां पण जेम बने तेम घटाडो करवो. रसत्याग तपमां एक बे या क्रमथी एकेक विगयनो त्याग करवो अने आयंबिल, नीवी, विगेरे करवुं. १३३. कायक्लेशशरदी - गरमी, हवा, तडको वगेरेने सहेवा अने संलीनता - तप एकलठाणं करतां मात्र हाथ ने मुख बेज हलाववा, बीजा अंग न हलावत्रा, एक आसन करी बेसवुं -जूदी जूदी रोते अंगने न हलावतां संवर-अटकाव करवो, तेमज संलीनताना बीजा पण द्रव्य-भाव आदि भेदो छे. १३४
Jain Education International
-
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
