________________
३३३ मोटुं दुषण ते सर शोष ॥ ९७ ॥ सूआ सालहि तितर मोर, कूकर कूकड हीये कठोरः दुष्ट चित्त दासी मंजार, पोषे असती पोष निवार ॥ ९८ ॥ सप्तम व्रत विसे अतिचार, टालंता श्रावक आचारः पाटा तुलावट दाण अधर्म, एम अनेरा जे खर कर्म ॥ ९९ ॥ सूक्षम बादर उभय प्रकार, जे मुजने लाग्या अतिचारः कर जोडी मस्तक नामिये, आ भव परभव ते खामिये ॥ १०॥ अहनिसि पक्खि चउमासी फुडं, संवच्छरी मिच्छादुक्कडं; अरिहंत सिद्ध सवे जाणजो, गुरुसाखे ते मुजने हजो ॥ १०१ ॥ कर्म कहे छे. अने तेथी पुण्यनो नाश थाय छे. कुवा, तळाव, नदी, जंगल, पाणी सूकाववा, आदि महापापो छे अने तेने शोषकर्म कहे छे.. ९७. सूडा, पोपट, मेना, तेतर, मयूर, कूकडा, कूतरा, वांदरा तथा हिंसक प्राणी चित्तो बिलाडी आदिने पोषवा ते असती पोषण कहेवाय छे. ९८. सातमा व्रतना आ उपर कह्यां ते वीस अतिचारो छे तेने श्रावके टाळवा जोइए. गाडाना पैडाना पाटा (वाटो) एने तोलवापूर्वक दानमां आपी देवा अथवा दाणचोरी विगेरे अधर्म छे आवा बीजा जे दुष्ट को होय ते बधां वर्जवा जोइए. ९९ (अर्थ ५५-५६ प्रमाणे १००-१०१).
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
