________________
३२८
नही खल खंच ॥ ८३ ॥ सचित आहारे अचिते वृंद, वृक्षथकी उखेडी गुंद; खारेक रायण बीज समिद्ध, बीजो छे सच्चित्त प्रतिबद्ध ॥ ८४ ॥ अग्नि अपक्क ते अप्पोलिआ, ओला पहुंक ते दुप्पो. लिआः बीज रहित ओसही जे तुच्छ, जे भुंजे तेहनी मति तुच्छ ॥ ८५॥ अतिचार भोजन जा. णवा, कर्मादान पनर टालवाः त्रिविधे श्रावकनो आचार, पंचमंगिए भण्यो विचार ॥ ८६ ॥
सचित्त खाय अथवा सचित्तथो मळेल पदार्थ-जेमके वृक्षने चोटेल गूंद उखाडी खाय, खारेक, रायण, बोजवाळी चीज, ओ सचित्तनोज बीजो भेद छे. ८४.
सचित्त वस्तु पकव्या वगर खाय, कांइक पाकी, कांइक काची, ओळा, (चणाना), उंबी (घउं ने जवनी), पोख-घउं के बाजरानो अने पापडी-वाल, चोळी विगेरेने खााथी अतिचार लामवान कहुं छे ते पण सचित्त त्यागना अंगर्नु ज छे. अने तेने दुप्पोलिआ कहे छे. बीज वगरनी तुच्छ औषधि-थोडं खवाय अने झाझं काढी नखाय तेवू जे खाय, तेनी मति हलकी छे. आ भोजन आश्रयी पांच अतिचारो पांचमां अंगमा कह्या छे तेने अने कर्मादानना पंदर दोष श्रावके मन, वचन, कायाथी टाळवा. ८५-८६.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
