________________
પત્રની પૂજા એક શેઠ બહારગામ જવાની તૈયારીમાં હતા અને એમનો જૂનો, વિશ્વાસુ અને અનુભવી મુનીમ અકસ્માતમાં મરણ પામ્યો. શેઠને મોટી
મુશ્કેલી ઊભી થઈ. પોતાને બહારગામ ગયા વિના ચાલે તેમ નહોતું છે અને પેઢીને સંભાળે એવો અનુભવી અને વિશ્વાસુ કોઈ માણસ ન હતો. છે છેવટે તાત્કાલિક એક માણસને મુનીમ તરીકે રાખી લીધો. નવો મુનીમ આ ધંધાની બાબતનો જાણકાર ન હતો એટલે શેઠે એને કહી દીધું, “જુઓ હું
બહારગામ જાઉં છું. રોજ ટપાલ લખતો રહીશ. મારી ટપાલને ખૂબ જ મહત્ત્વની માનજો.” શિખામણ આપી શેઠ બહારગામ ગયા. બહારના
વાતાવરણ પ્રમાણે વેપારના સોદાઓ કેટલા, કેમ, કોની સાથે કરવામાં કે એની સૂચના શેઠ રોજ ટપાલ દ્વારા મોકલતા રહ્યા.
પંદર દિવસ પછી પાછા આવીને શેઠે નવા મુનીમને બોલાવ્યા અને એ પૂછ્યું, “ટપાલ પ્રમાણે વેપારધંધો બરાબર કર્યો છે ને?' નવો મુનીમ છે જ કહે, “શેઠજી, તમારી ટપાલ હાથમાં લેતો, એને મસ્તકે અડાડતો, પછી
શુદ્ધ ઘીનો દીપક પ્રગટાવી ધૂપ કરતો. ભગવાન જેટલું જ મહત્ત્વ મેં 8 આપની ટપાલને આપ્યું છે.”
શેઠ કહે, “ભલા માણસ! ટપાલને મહત્ત્વ આપવું એટલે એને , ધૂપ-દીપ કરવા એવું નહિ પણ એમાં લખેલી સૂચનાને અમલમાં મૂકવી. તે
તે તો ટપાલ ખોલીને વાંચી પણ નથી તો અમલમાં મૂકવાની શી વાત [ કરવી!”
શાસ્ત્રોનું પૂજન કરનારા અને ધૂપ-દીપ દ્વારા બહુમાન કરનારા આપણે એ શાસ્ત્રોમાં ફરમાવેલી આજ્ઞાને જાણીએ નહીં, પાલન કરીએ નહીં તો આપણે પણ નવા મુનીમ જેવા મૂરખ કહેવાઈએ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
