________________
| પ્રાર્થનાનું મૂલ્ય મહાત્મા ગાંધીજી સાથે કેટલાક સાથીદારો દક્ષિણ ભારતના પ્રવાસે : ગયા હતા ત્યારે, ત્યાંના એક ગામમાં ચરખા-સ્પર્ધા યોજાઈ હતી.
ગાંધીજી પણ તે પ્રસંગે હાજર હતા. રંગમાં ને રંગમાં, કેટલા વાગ્યા તેનો ખ્યાલ રહ્યો નહિ. પૂર્ણાહુતિ થઈ ત્યારે રાતના બરાબર બાર વાગ્યા હતા. ગાંધીજી અને તેમના સાથીદારો પોતાને સ્થાને પાછા ફર્યા.
આંખોમાં ઘેન ભરાઈ ગયું હતું. એટલે, પથારીમાં પડતાંવેંત જ 'બધા ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયા.
રાત્રે બે વાગ્યાના સુમારે, ગાંધીજીની આંખ એકાએક ઊઘડી ગઈ.
તેમને તરત જ યાદ આવ્યું કે આજે પોતે સૂતી વેળાની પ્રાર્થના કરવાનું ભૂલી ગયા હતા.
તેમના હૈયાને એક પ્રકારનો આઘાત લાગ્યો.
તેમની ઊંઘ ઊડી ગઈ. શરીર ધ્રુજવા લાગ્યું. કડકડતી ઠંડીમાં પણ તેઓ પરસેવે રેબઝેબ થઈ ગયા!
આખી રાત પ્રાર્થનામાં પસાર થઈ ગઈ.
સવારે સાથીદારોને આ પ્રસંગની ખબર પડી ત્યારે તેમણે પૂછ્યું કે આ અજાણતા આવી નાનકડી ભૂલ થઈ ગઈ તેનું આટલું બધું પ્રાયશ્ચિત્ત!
ગાંધીજીએ ગંભીરતાથી જવાબ વાળ્યો,
“આ ભૂલ નાનકડી ન ગણાય. રાતદિવા જેમને જિવાડી રહ્યો છે તે ઈશ્વરને જ હું ભૂલી બેઠો એ કંઈનાનોસૂનો અપરાધ નથી!” –
ઈશ્વર પરની ગાંધીજીની આવી દઢ આસ્થા જોઈ સાથીદારોના મસ્તક આદરભાવે નમી પડ્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
