________________
-૨૧૨
સમરું પલપલ સવત નામ
પણ રણસિંહની પ્રશંસાના બે વેણ ઉચ્ચાય ને પછી કુમારની રજા લઈ નીકળી ગયો.
દૂષલ જતાં જ શ્રીવમેં સભા બરખાસ્ત કરી. સુદર્શન વગેરે બંદીવાન બનેલા શત્રુઓને પગમાં બેડી નાખીને નજરકેદ રાખવાની ગોઠવણ થઈ. તેને બંધનમાં રાખવાની શ્રીવર્મની લગીરેય ઈચ્છા ન હોવા છતાં તેને છૂટો રાખવામાં સમાયેલા જોખમનો ખ્યાલ કરીને કચવાતે મને તેણે આ ગોઠવણ કરાવી હતી.
બધા ગયા પછી શ્રીવર્ગ અને રણસિંહ એકલા પડ્યા. શ્રીવર્ગની સૂચનાથી રણસિંહે પોતે કેવી યુક્તિ-પ્રયુક્તિથી, લોહીનું ટીપું પણ રેડાવા દીધા સિવાય સુદર્શનને જેર કર્યો તેની વિગતે વાત કરી. છેવટે તેણે ઉમેર્યું કે આપણને તો સુદર્શન પકડાય એ જ અપેક્ષા હતી, એટલે મેં સુદર્શન અને તેના નિકટવર્તી આઠ માણસોને પકડવા છે, અને બાકીના તેના આખા સૈન્યને ફાવે તેમ નાસવા દીધું છે; રોક્યું નથી. - કુમારે કહ્યું કે તે ઠીક જ થયું છે. પણ તેના અશ્વો-રો વગેરેનું શું?
રણસિંહે કહ્યું : તે બધું મૂકીને જ સૈનિકો નાસી ગયા છે. એટલે સઘળું કે આપણે કબજે આવ્યું છે.
કુમાર : કેટલી સંખ્યામાં હશે એ બધું?
રણસિંહ : મારા હાથમાં અઢી હજારનું ગજદળ, ત્રીસ હજારનું અશ્વદળ, વીસ હજાર રથો – આટલું આવ્યું છે. નરસિંહ સાથેની લડાઈ પછી આપણા હાથમાં કેટલું આવ્યું તે તો આપ જાણો.
કુમારે તત્કાળ યોગરાજને બોલાવ્યો. પૂછ્યું. તેણે આંકડો આપ્યો : પંચાસી હજારનું અશ્વદળ અને પાંચ હજાર રથ આપણા કબજે આવ્યા છે.
કુમારે બન્નેને સૂચના કરી : આ બધાં અશ્વો, હાથી, રથ વગેરેને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
