________________
-૧૬૮
સમરું પલપલ સવત નામ
–
દેખાય પણ નહિ
એકાએક અમને સામેથી અત્યંત ઝડપી ચાલે આવતા બે જણા દેખાયા. અમને જરા કળ વળી. એ બે નજીક આવતાં અમે પૂછ્યું : ભાઈ, ગામ કેટલું દૂર છે હજી?
એમણે કહ્યું : ભલાદમી! તમે બે ગામની વચ્ચે છો અત્યારે તો. એક ગામ આ રસ્તાની સીધમાં છે, તે અહીંથી બે ગાઉ દૂર છે. બીજું ગામ અહીંથી પશ્ચિમે છે; આ સામે થોડેક આઘે જે વૃક્ષોનું ઝુંડ કળાય છે ત્યાં અલ્લાવિ-ભરાડી નામની દેવી માતાનું સ્થાનક છે, ને તે પછી એક ગાઉ દૂર તે બીજું ગામ આવશે.
અમે વિચાર્યું : બે ગાઉ ચાલવા કરતાં આ વૃક્ષોવાળી દિશામાં જવું વધુ ઠીક છે. એ દેવી-મંદિરમાં કાંઈ સુવિધા હશે તો ત્યાં રાત કાઢી નાખીશું. નહિ તો પછી જરા પગ દબાવીને એક ગાઉ વધુ ચાલી નાખીશું. આમ વિચારતાં અમે ભાગ્યા. ને થોડી જ વારમાં અલ્લાવિના થાનકવાળા વનખંડમાં આવી પહોંચ્યા.
એક તો વેરાન વગડો. એમાં સહજ ઘન-શ્યામ અંધારું. વળી ગાઢી ઝાડી. પોતાનો હાથ પણ પોતાને ન સૂઝે એવી હાલત. આવામાં હવે શું કરવું.” એવી વિમાસણમાં અમે ઊભા હતા; શામળની સૂચનાથી અમે બે જણા ત્યાં ક્યાંક પાણી હોય તો તેની શોધમાં ફાંફાં મારતાં મારતાં એક કૂવો જડી આવતાં ત્યાં પાણી કાઢવાની વેતરણ કરતા હતા, ત્યાં તો અચાનક જ ચારે બાજુથી “મારો મારો મારોનું ભયંકર બૂમરાણ મચી ઊઠ્યું, ને અમારી ઉપર બાણ વરસવા લાગ્યાં. હજી અમે કાંઈ સમજીએ – વિચારીએ ત્યાં તો ખુલ્લી તલવારે ઘણા બધા મનુષ્યો અમારા પર તૂટી પડ્યા. - શામળ પણ તરત જ સાબદો થઈ ગયો. ઘોડા પરથી નીચે ઊતરી ગયો અને ભારે ઝનૂનપૂર્વક તે લોકોની સાથે લડવામાં મચી પડ્યો. તેની સાથે અમારા બીજા પાંચ સાથીઓ પણ લડવા ધસી ગયા. ૬
પણ મહારાજ! અજાણ્યું સ્થળ, અંધારી રાત, થાકથી ચૂરો થયેલી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
