________________
શિવકેત
૭
--
તો આપણા ગુરુનું ને આપણી શાળાનું નામ બગડે, માટે આપણે પાછા ઘેર ચાલો. આ અહીં બેઠા છે, તો આપણે અહીં રહીને શું કામ છે? વગેરે... | ભોળા બટુકોએ કમને પણ પોતાના નેતાની વાત માની, ને બધા પાછા વળી ગયા – ઘર તરફ - શિવકેતુએ વિચાર્યું કે આ બધાને શાહજોગ ઘેર પહોંચતા કરવામાં જ લાભ છે. નહિ તો કોને ખબર, કોણ ક્યારે ક્યાંથી પાછો ફરે ને પેલા સાધુને હેરાન કરી આવે.
આ વિચારે શિવકેત પણ બધા સાથે ઘરે પાછો ફર્યો.
શિવકેતુ ઘેર પાછો તો ફર્યો, પણ તેનું મન ન માન્યું. તેનું મન રહી રહીને પેલા સાધુ તરફ આકર્ષાતું રહ્યું. આખે રસ્તે તેના | મનમાં એ સાધુની મુદ્રા જ રમ્યા કરીઃ
કેવી નયનાભિરામ મુદ્રા હતી એમની! એમનું મુખડું કેવું તેજસ્વી અને પ્રસન્ન હતું! એમનો સ્વર કેટલો બધો મીઠો હતો! જાણે વેદગાન જ કરી રહ્યા હોય તેવું લાગતું હતું. અને એમના સામે જોતાં જ મારા હૈયે કેવી ઠંડક વળવા માંડેલી આવી શાતા તો મેં ક્યાંય પામી નથી. શું હું ફરીથી ત્યાં જઈ ન શકું? ત્યાં જઈ શકાય, ને એમની સમક્ષ થોડીકવાર પણ બેસી શકાય, તો મને કેટલી બધી શાંતિ મળે!
આવા આવા વિચારોમાં જ અકાળે જ પીઢ બની ગયેલા શિવકેતુએ પોતાના મહોલ્લામાં પ્રવેશ કર્યો. જતાંવેંત તેણે જોયું કે હજી પાઠશાળાને ઘણી વાર છે, એટલે બધા બટુકજીઓને તેણે ફોસલાવીને કોઈક રમતે લગાડી દીધા, અને પોતે એ બધાની નજર ચૂકવી, કોઈનેય કહ્યા વિના ને સાથે લીધા વિના ત્યાંથી સરકી ગયો; સીધો પેલા ઉપવન તરફ
તેણે ઝડપભેર ચાલવા માંડ્યું. તેને ફાળ પડી હતી કે અમારી | હરકતોથી એ સાધુમહારાજ નારાજ થયા હશે તો? ક્રોધમાં આવીને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
