________________
.11
વજ્રકુંડલ
રાજા રાણી ૫૨ ઉકળી ગયોઃ રાણી! તારા ભાઈ પર અમે આટલો બધો સ્નેહ રાખ્યો તેનો તેણે આ બદલો આપ્યો? કહ્યા વિના તે પરલોક જઈ જ કેમ શકે? તેને બોલાવો, ને બરોબરનો ઠપકારો.
કામરતિ તો દિગ્મૂઢ હતી. રાજાના અસંગત પ્રલાપો સાંભળીને તથા તેનું વિચિત્ર વર્તન જોઈને તેના હૈયે ભારે ચિંતા પેઠી. તે વ્યાકુળ હૈયે વિચારવા લાગી કે આ અત્યંત વિચક્ષણ ને ધર્મનિષ્ઠ, વિવેકી રાજવી પણ આવા મૂઢ પ્રલાપો કેમ કરે? નક્કી કામદેવના મોહમાં આ ભ્રમિત થઈ ગયા છે! હે દેવ! એક તો મારા પ્રાણથીયે પ્યારા ભાઇનો ભોગ લીધો, ને હવે રાજાજી ઉપર આ શું આફત નાખી? રે! અમારું શું થવા બેઠું છે આ?
રાણીની આંખો વરસવા માટે તગતગી રહી હતી. હૈયું હાથ રાખવાનું અતિવિકટ હતું. પરંતુ, આ એવી નાજુક સ્થિતિ હતી કે રડવાથી ને પડી ભાંગવાથી તો કામ વધુ વણસે તેમ હતું. પોતાને સંભાળનારોજ જ્યારે ભ્રમિત ને લાચાર બન્યો હતો, ત્યારે તેની સંભાળ લેવી ને તેને સ્વસ્થ કરવો, એ જ હવે તેનું એક માત્ર કર્તવ્ય હતું.
૧૨૧
તેણે આંસુને ખાળ્યાં. કાળજે પથ્થર મૂક્યો. ને રાજાને અત્યંત સલૂકાઈથી ને વ્હાલપૂર્વક સમજાવવા માંડ્યોઃ દેવ! એ કૃતઘ્ની કામદેવનું હવે મારી આગળ નામ પણ ન લેશો મા. જે માણસ માટે તમે આટલાં બધાં વાનાં કર્યાં ને કરો છો, એવો એ માણસ તમારી સાથે પણ આવી રીતે વર્તે તમને કહ્યા વિના જ જો રહે – એવા કૃતઘ્નીનું નામ પણ કેમ લેવાય? તમે એને હવે ભૂલી
જ જાવ!
Jain Education International
-
આમ અનેક રીતે તેણે રાજાને એવો તો પટાવવા માંડ્યો કે જેથી તેના મનમાંથી ‘કામદેવ’ની વાત હંમેશ માટે નીકળી જાય. ઘાટ તો એવો વિચિત્ર રચાયો હતો કે કામદેવ પર વધુમાં વધુ હેત કામતિને હતું; તેના આવા કરપીણ અપમૃત્યુનો ઘા તેના કાળજે એવો તો વસમો લાગ્યો હતો કે તે અંદરથી તૂટુંતૂટું થતી હતી. પરંતુ તેણે જોયું કે મારા કરતાં વધુ આકરો ઘા તો રાજા
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
