________________
વકુડલ
૧૧૩
મંગાવીને સિંધુણને ભેટ ધર્યા.
સિંધુષેણે પણ સમય વર્તીને તે બધું સ્વીકારી લીધું.
મહોત્સવના છેલ્લા દિવસે પ્રિયમિત્રના ખાસ આમંત્રણથી રાજા વીરસેન પણ ત્યાં આવ્યો.
પ્રિય મિત્રે તે દિવસે મહાઆડંબર સહિત પ્રભુ-પ્રતિમાથી અધિષ્ઠિત રથની યાત્રા નગરમાં ફેરવી. ચતુર્વિધ સંઘ તથા રાજાઓના રસાલાથી શોભી ઊઠેલી રથયાત્રા સમગ્ર કુસુમપુરમાં ફરીને પાછી સ્વસ્થાને એટલે કે જિનાલયે પહોંચી, ત્યારે કુમાર વજકુંડલે પ્રિયમિત્રને કહ્યું:બંધુ! મને કહે, આ જિનાલયના નિર્વાહ તથા રક્ષણ માટે કેટલું “આદાન દ્રવ્ય જોઈએ? જેટલા પણ દ્રવ્યની જરૂર હોય તે બધું મારે તને આપવું છે; એટલો લાભ મને લેવા
ત્યારે પ્રિયમિત્રે ગદગદભાવે કહ્યું:દેવ! આપના પસાયથી આ જિનાલય માટે “આદાન દ્રવ્ય ની લેશ પણ આવશ્યકતા નથી. કેમકે આ ભુવન મેં કરાવ્યું ત્યારે મેં મોટો ધનરાશિ તેના નીવીધન તરીકે અલાયદો સમર્પી જ દીધો છે, અને તે પૂરતો છે; તેથી વધુ ધનની હવે આવશ્યકતા રહેતી નથી.
વજકુંડલે પૂછ્યું તો હું અહીં મહોત્સવમાં ભાગ લેવા આવ્યો, તેમાં મને શો લાભ? કાંઈક તો કામ બતાવ મને. - ત્યારે પ્રિયમિત્રે નાછૂટકે વિનંતિ કરતાં કહ્યું: મહારાજ! આપ અમારા રાજા વીરસેનને આજ્ઞા કરતા જાવ કે આ જિનાલયની, જરૂર પડ્ય, સારસંભાળ અને દેખરેખ રાખે. - કુમારે તે જ વખતે વીરસેનને આદેશ આપ્યો કે આ જિનાલયની પૂરતી કાળજી હવે થવી જોઈએ, અને તેને ઊની આંચ ન આવવી જોઈએ.
વીરસેને પણ મસ્તક નમાવી કુમારનો આદેશ સ્વીકારી લીધો. આ પછી કુમાર વજકુંડલ, પ્રિય મિત્રની તેમજ વીરસેનની |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
