________________
વજકુંડલ
કે
૧૦૧
-
ત્યાં જ તેને સમાચાર મળ્યા કે મામા અનંગદેવ પણ પોતાના પુત્ર મહેન્દ્રરાજની હત્યાના ખબરથી ભયંકર રોષે ભરાયા છે, અને ત્વરિત ગતિએ તે વિરાટ સૈન્ય સાથે વીરસેનને ભીડવવા આવી રહ્યા છે. બીજી તરફ સિંધુણના શ્વસુર મદનદેવ રાજા પણ તેવા જ વિરાટ સૈન્ય સાથે ઝડપભેર અમારી તરફ ધસી રહ્યા છે.
આ અમારી છેલ્લી પરિસ્થિતિ છે, મહારાજ! માધવે પોતાની વાત પર પૂર્ણવિરામ મૂકતાં ઉમેર્યું, ને કુમાર વજકુંડલની સૂચનાની પ્રતીક્ષા કરતો તે ચૂપચાપ બેઠો.
યુદ્ધની કથા હમેશાં મીઠી જ લાગે.
તેમાં વળી વજકુંડલ તો સ્વયે રાજકુમાર હતો, રાજપૂત હતો. તેને તો રાજ-ખટપટની, યુદ્ધોની અને હાર-જીતની વાતમાં વિશેષ રસ પડે તે સાવ સાહજિક હતું.
માધવની વાત તેણે રસપૂર્વક સાંભળી, અને તે પામી ગયો કે માધવ અમસ્તો નથી આવ્યો; આ બધી વાત માટે તો નહિ જ. એ આવ્યો છે કોઈ સહાય મેળવવા.
એટલે તેણે પ્રેમપૂર્વક માધવને પૂછ્યું હવે તારી શી અપેક્ષા છે. તે કહે કેટલું સૈન્ય તમારી સહાય માટે મારે મોકલવું જોઈએ?
માધવે અત્યંત ચાલાક જવાબ આપ્યો: કુમારશ્રી અમારે સૈન્યની સહાયનો ખપ નથી, અમારે તો આપનું સાંનિધ્ય – આપની ખુદની ઉપસ્થિતિની અપેક્ષા છે.
વજકુંડલઃ તે તો શી રીતે બને? ચક્રવર્તીનો દીકરો કોઈ એકનો ખુલ્લો પક્ષ લે એ તો કેમ શક્ય બને?
માધવ ના મહારાજ! આપે અમારો પક્ષ લેવા કે અમારા પક્ષમાં લડવા માટે નથી પધારવાનું. આપનો એવો ગેરલાભ લેવાનું કે આપને અમારા નિજી મામલામાં સાલવવાનું અમારા કુમાર કલ્પી પણ ન શકે!
તો મારે ત્યાં શા માટે આવવું પડે?
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
