________________
૫૮૩
ચોત્રીસમું] આ વિમલચંદ્રસૂરિ
૫૮૩ આપ્યું છે, જે આજ સુધી એવું જ પૂજાય છે.
મહાબેધનગરમાં બૌદ્ધ સાધુઓને જીતીને તેઓના ૫૦૦ મઠે તેડી નાખ્યા.
મહાકાલ તે મારા ભયથી ડરી ખૂણામાં સંતાઈ ગયે છે.
હું તેમનાથને જીતવા જ હતા ત્યાં એ બ્રાહ્મણના વેશે આવી, મને વચનબદ્ધ કરી અહીં સ્થિર રહેવા વિનવી ગયું છે. “સેમિનાથની યાત્રા તેની જ પૂર્ણ કહેવાય કે જે અહીં મારા દર્શન કરી જાય અને જે કંઈ તેમ ન કરે તે તેની યાત્રા અધૂરી જ કહેવાય.” પરંતુ એ મહાભાગી! તમે શ્વેતાંબર જૈનગુરુજી જ મને જીતનારા મળ્યા. હું આપના તપ, ત્યાગ, ચારિત્ર, દઇશ્રદ્ધા અને ધ્યાનની એકાગ્રતાથી પ્રસન્ન થયે છું. આપ મારી પાસે કાંઈ પણ માગે.
ગુરુજીએ માગવાની ના જ પાડી. આખરે એના બહુ જ આગ્રહથી કહ્યું કે-“તું જેને અભયદાન આપ.”
વિરૂપાનાથે કહ્યું –ભગવાન આપની વાત તદ્દન વ્યાજબી છે અને સાચી છે પરંતુ મારે પરિવાર માને તેમ નથી, છતાંયે આપની આજ્ઞાથી હું એ સ્વીકારું છું કે આ મંદિરમાં કદી પણ જીવહિંસા નહિ થાય.”
વીરગણિજી બેલ્યા:-આ વાત ગૂજરેશ્વરની સમક્ષ નક્કી થવી જોઈએ કે એ મર્યાદા વાવ-રિવાજા કાયમ રહે.
યક્ષે તે કબૂલ્યું અને વચન આપ્યું.
વીરગણિજી ત્યાંથી પાટણ પધાર્યા. ગુજરાતના યુવરાજ ચામુંડરાયે ગુરુજીને સત્કાર કર્યો અને યક્ષની આજ્ઞા મુજબ એ મંદિરમાં જીવહિંસા સર્વથા બંધ થશે, એમ કબૂલ કર્યું અને થરાના વલહીનાથના મંદિરમાં કદાપિ જીવહિંસા ન થાય તેવું શાસન પણ કરી આપ્યું.
યુવરાજે ગુરુજીને ફરી એક વાર પાટણ બેલાવી પધરાવ્યા હતા. આ. વીરગણિજીએ પણ પાટણની જનતાને ખૂબ ઉપદેશ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
