________________
દેવરત્ન
[૭૦] જન ગૂર્જર કવિએ ૬
૧૮૧૫ ક.. વિદ્યુતપુર (વિજાપુર?)માં આદિ- પ્રથમ ઈષ્ટપદેષ્ટ છે, પરમરૂપ પરમેષ્ટ,
અરૂણાધિક જે જ્યોતિમય, સેવિ જસ ઉગરેષ્ઠ. હરિતાંગી નિરગંગી પ્રભૂ, પરિત કીર્તિતરંગ, પ્રણિતોઉં તસ નમ્ર શિર, પાદપદ્મ ચિત્તરંગ. નત્વા સ્વયં પ્રભૂતૃ તથા, ચકાંગાસની જેહ, શબ્દનિધિ-તારણક્ષમ છે શમુખભત ગેહ. મૂઢ તાત મદલ ખંડવા, છે એ વિરેચનરૂપ, કવિહૃદયસ્તલિ જ્ઞાનનું, પસર્યો વચ્ચે અનૂપ. ગુરૂ ગુણરત્નસુરાદ્રિ સમ, ભતપ્રજ્ઞા હદિ કેસ, જ્ઞાનાક્ષિ જિર્ણો દાખવી, તનુ કીધો નિર્દોસ. અગમ્યાર્થલીલાવિજય, લહિ જસ જ્ઞાનનું રત્ન, નર નરપતિ તસ કિકરા, દેવ કરે તસ યત્ન. તે ગુરૂ પ્રભુતિએ ત્રિહું, મહત્વ જે ભાખ્યા તત્ત્વ, ૐ માં યુત તન્નતાં, તનમન કૃત એકત્ર. સવ જેહસ્તાંબુપરિ, જે સિવસરણિ સાથ, તિણિ ઉપદેશ્યાં જે ચતુ, દાનાદિક પદાર્થ. દાન પાંચ અભયાદિ કે, શીલભેદ નવ તેમ, બાહ્યાવ્યંતર બાર તપ, ભાવન દ્વાદશ એમ. દાનથી સુખલછી હુઈ, ભાવથી મુક્તિપ્રસંગ, તપથી તિમ જ નિર્વાણપદ, પિણ જે રહિ અભંગ. શીલથી ભય ટલિ સવિ મહા, યુદ્ધાદિક જે અષ્ટ, શીલખગ જેનિં કરિ, તેહથી કષ્ટ પનષ્ટ. શીલથી સંપદ બ૬ મિલિ, શીલથી નિર્મલ ગાત, સિદ્ધકલ્પનાં સૂખ હુઈ, શીલથી યજ્ઞ અવદાત. એ ગુણ ગાતા શુચિ તનુ, સાંભળતા શુચિ કન, વિધનરહિત વિકથા તજી, સૂણ થિર કરી મન. ઇહ ભવ પર ભવી શીલથી, લહી સૌખ્ય અપાર, રાજ્ય ઋદ્ધિ સમૃદ્ધિ જિમ, જ િગજસિઘકુમાર. તેહ કુમર કિહાં હવુ, કવણ નગર કુણ દેશ, કિમ બ્રહ્મવ્રત પાલ્યુ તીણે, કિમ લહ્યો ઋદ્ધિ વિશેષ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
