________________
સર
[૧૧૮] જૈન ગૂર્જર કવિઓ: ૬. ફિરિ ફિરિ ફાડતાહ, મારતા મુલ કા નહી. સેરઠિ સૂર તાજણ કરી, ચતુર મ લાગ ચખ્ય ઊગતૌ ન્હાલ્યૌ નય ભરિ, મહેઈ પાયલે લખ્ય. વીઝા ! પાણી પીવ, કહ્યો તુહીણી કીજસી પંજર માંહિલે જીવ, હાથ તુમહીણ દીકસી. સદા સુરંગી સેરડી, આજ વિરંગી કાઈ મન પછતાવ મત કર, વરસ્યાં એકણિ ગાઈ (ઠાઈ). સેરઠિ સુગુણ માણસાં, નિચે અવગુણ હેત છે વિધવા કે વિરહણ, કે સંતાન ન હેત. સેરઠિ સૂઆ ન સંચર્યા, ચઢયા ન ગડ ગિરનાર સ્નાન ન કીધૌ ગમતી, એ જમંતરિ હારિ. સોરઠિ સુઆ ન સંચર્યા, વંનર કલિ કરતા ગંગેદાક સુ ચંચ ભરિ, હરિચરણે ઢવંત. –ઈતિ રઠિર દૂહા. (૧) આ પહેલાંની કૃતિની પ્રત. [રાહસૂચી ભા.૧.] [પ્રથમ આવૃત્તિ ભા.૩ પૃ.૨૨૭૧-૦૩]
વિક્રમ સત્તરમી સદી
૨૮. ઈસર
બારેટ, પીતાંબરશિષ્ય. જુઓ “કવિચરિત' પ૨૫૮-૬૧,પૂ. હાથપ્રતોની સંકલિત યાદી' પૃ.૧૧ અને “ક. દલપતરામ હ.પુ. સૂચિ” પૃ.૧૯૬. [ત્યાં કવિનો સમય સં.૧૭મી સદી આરંભ જણાવેલ છે.] (૩૧) [+] હરિરસ ૧૮૩ કડી આદિ- શ્રી ગુરૂભે નમ:, દૂહા.
લાગુ હું પહિલ લુ, પીતાંબર ગુરૂ પાય ભેહ મહાસ ભાગવત, પાંપે જાસ પસાય. જાડ ટલે મન ક્રમ ચલે, નિરમલ થાએ તેહ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
