________________
ઓગણીસમી સદી [૧૯]
અજ્ઞાત મૂળ પ્રાકૃત આદિ– વાગ્યેય પાશ્વનાથ તે પ્રણમિ પરમેશ્વર
ભવવૈરાગ્યશતકે ટબાયેં લિખતે મયા. ૧
અસાર જે એ સંસાર તેહમાં સુખ નથી... અંત – લહે પામીઈ હે જીવ સાસ્વતું ઠામ તે મોક્ષસ્થાનકની પ્રાપ્તિ
શીધ્ર થઇ. ૧૦૯ –ઇતિ શ્રી ભવરાગ્યશતક ટબાથ સંપૂણણ.
(૧) લિખિત શ્રી સૂરત બંદિરં સં.૧૮૭૦ વર્ષ પાસે સૂદ ૮ વાર ગુરુ મુનિ ઋદ્ધિવિજય. ગ્રંથાત્ર ૫૦૦, પ.સં.૧૮-૪+૩, પુ.સ્ટે.લા. નં.૧૮૯૮.૭૮૪ ૨૯૯૪. (૫૧૭૦ ખ) જાન્ઝયણ બાલા.
મૂળ પ્રાકૃતમાં પદ્મસુંદરકૃત. આદિ– તે કાલનઈ વીષઈ તે સમયને વિષઈ રાયગિહ નામ નગરી છઇ.. અંત - એહવે જખૂન ચરિત્ર જે પ્રાણ સાંભલે સરદહઈ આરાધસી
ભણસી ગુણસે ધ્યાન કરી તે જીવ સાતા ભવોભ પામસ્યાં. (૧) સં.૧૮૭રકા મીતી શ્રાવણ વદ ૮ સુભ ભૂયાત. લિપીકૃત પં. સવાઈરામણ...પઠનાથ. પ.સં.૮૦-૬+૧થી ૩, પુ.સ્ટે.લા. સં.૧૮૯૫. ૨૬૦ ૨૨૮૮. (૫૧૭૧) મૌન એકાદશીથા બાલા.
મૂળ પ્રાકૃત-સંસ્કૃતમાં સૌભાગ્યનંદીકૃત સં.૧૫૭૬. આદિ- દ્વારિકા નગરી નેમિનાથ તીર્થકર સમવસર્યા. કૃષ્ણ વાંદવાને
ગયા... અંત – સં.૧૫૭૬. કીધી કથા સૌભાગ્યન દિસૂરઈ હમીરપૂરે રહ્યા(૧૨).
(૧) લિપીકૃતં મથેન હીરાનન્દ શ્રી કૃષ્ણગઢ નગરે સં.૧૮૭૪રા મીતી ચિત્ર સુદિ ૪ શનિવારે. ૫.સં.૧૬-૭+૩, પુ.સ્ટે.લા. નં.૧૮૯૫. ૩૫૦૨૩૬૩. (૫૧૭૨) સિંહણી વ્રતોદ્યાપન
દિગંબર કૃતિ. મૂળ સંસ્કૃતમાં કેશવસેન અને કૃષ્ણસેન કૃત [કૃતિ પૂરી થયા પછી થોડું ગુજરાતી ગદ્ય હોવાનું સમજાય છે.' અંત – અથ પાઠસૂચનિકા. મહીનાંકા દિન તીસા તથા ગુણતીસા કઈ
હિસાબ બરસ એક્કા ૩૫૪ હેયા, તીંમહીં મળે સત્તાઈસવાઈ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
