________________
|| भ० दाखी इण विधे । तृतीय भव विस्तार । मु० श्रो० । श्रवण करतां ही भ० कथन सुहामणा । नित ही | | मंगलचार । सु० श्रो० ॥ २१ ॥
दोहा-न्याती लाधा मे घणा विषय भोग सनेह । निपुण पारखू चतुर जन किम गर्भित हुवे तेह ॥ । माक्षा ॥ १॥ जप तप व्रत करिके भरी । निज पुंजीरी खेव । संजम न्यो भल घर रहो वृत्ति कवल अलेप ॥ २ ॥
पोषध प्रतिक्रमणा करे, ब्रत पाले निर्दोष । छठ२ श्रामिल पारणे लगी सुरत इक मोष ॥ ३ ॥ इत्यादिक कर. णी करी वर्ष द्वादश पर्यंत । दुर्बल देह मुमाल अब जाएयो नहीं निकसंत ॥ ४ ॥ कर अणसण अराधना. काल समे करि काल । प्रथम कल्प सुर ऊपना, पाम्या भोग रसाल ॥ ५॥ मुरियाभ जिम ऋद्धि लही वि. जुन माली देव । आतम रख देवागणा सहसा गम करे सेव ॥ ६॥ वो सुर राजन एद्द छै, कह्यो तुझ से विस्तार । इणहीज नगरे उपज से जंवू नाम कुंवार ॥ ७ ॥ श्रेणक नृप हरष्यों बहु हृदे प्रफुल्लित थाय । त. इत वचन वंदणा करी आयो जिण दिस जाय॥ ८ ॥ अब जन्मादिक वारता. कहूं अछु सुखकार । भवियण भावे सभिलो. मन भावन अधिकार ॥ ६॥
ढाल छही ॥ खबर करी तत खेय पदम सीखर भणी ललना ए देशी । सेठ ऋषभदत्त नाम. बसे तिहां धन धणी । ललना । घणा सेठ तस हेठ, लक्षी तेह ने अति घणी । ल. धारणी नार उदारक शील | .