________________
कह्यो बहु दुषण ठाम, जाणी टाळे तास करे सुर नर गुणग्राम ॥ ३२॥ अंधारे उद्योत करी मुनिने प्रतिलाने, ए प्रादुकृत दोष प्रगट मारग कीम लाने ॥ लेइ मोलें साधुनणी मनराग थणावे, | वस्त्र पात्र अहार वस्ति ते क्रीत कहावे, ॥३३॥ नजम आणी अंग छाधन उधारे आणे, ते कही ये प्रामित्य दोष श्रीवीर वखाये ॥ एदयकी बहु कर्मबंध मुनि बदेन दीवंते, उजा आण्या तेल तथे जाणो व्रतांते ||३४|| पालट | आणी निखर शखर जे मुनिने दी जे, ते परिवर्तित दोष जाणी जिनवरे कहीजे ॥ श्रागममते बिहुं वणिक बनिने न्याये लाधे, नवि टाळे रसलोलपणे जिनवचन विराधे ॥ ३५ ॥ निजघर बाहिर गामयकी मुनि सनमुख खाणी, आपे अजीम तेय दोष दुखखाणी ॥ तेद कहिये उदूभीन्न जेय मुद्रित लेवामी, साधुनी ये अपरिनोग उघाम कवादी ॥ ३६ ॥ जंचे ठामे चमीय पीढ दुःख्खे उतार, थाणे संयम घात करे मालोहरु नारी ॥ निर्वळ पात्र जे सबळपणे आले उदाली, ते कहीये यानि दोष लेजो संजाळी ॥ ३७ ॥ बहु साधा तषी अनुमति विष एक, जे द्ये ते अनिसृष्ट दुष्ट गणि खाणे विवेक ॥ मूळा
