________________
धन्ना०
१२५
• पुप्फदाम सुविशेष ॥ ११ ॥ शालिकुमरने सिंहासने रे, शिबिकामांदि बेसार ॥ ० | बत्रीशे नारी तिहां रे, बेटी करी शिसगार ॥ स ० ॥ १२ ॥ सहस पुरुष वहे शिबिका रे, शो जित शुचि करि गात्र ॥ स० || आगल दय गय रथ जला रे, तिम वली नावे पात्र ॥ सप ॥ १३ ॥ बंदीजन जय जय करे रे, बोले बिरुद सुचित ||स०॥ वाजिंत्र वाजे प्रति घणां रे, | सोहव गावे गीत ॥ स० ॥ १४॥ दान देवे याचक प्रते रे, जे मागे ते तास ॥ स० ॥ एहवे गौ
देवता रे, बकरे नव्हास ॥ स० ॥ १५ ॥ राजगृही रलियामणी रे, शिणगारी सवि | तेह || स० ॥ श्राकाशे देवडुंडुनी रे, वाजे ध्वनीथी अवेह || स० ॥ १६ ॥ बत्र घरे शिर क परेरे, मेघामंबर देव ॥ स० ॥ चामर अति सोहामलां रे, वींजे विधिश्री देव || स०॥ १७ ॥ श्रेणिक सेचन गज चढी रे, चाले परिकरजुत्त ॥ स० ॥ अवर दिशे गौनइजी रे, देव स्व रूप प्रयुक्तं ||स० || १८ || मणिमय शिबिका में तिहां रे, पावल जज्ञ मात ॥ ॥ मेघतली परे वरसती रे, वसुकी अधिक विख्यात ॥ स० ॥ १९ ॥ इत्यादिक प्रबरे रे, चाल्या शालिकुमार ॥ स० ॥ धन्नोज्ञाह पिलरुदिश्री रे, प्रावी मिल्या तिथिवार ॥ स० ॥ २० ॥ दूधमें जिम मिसरी मिल्ये रे, होवे अधिक सतेज ॥ स० ॥ तिम शालिनने तिले समे रे, धन्नाथ वध्यो हेज ॥ स० ॥ २१ ॥ समवसरण आव्या वही रे, महोटो करीय मंगाल || स
Jain Education Externational
For Personal and Private Use Only
नु०४
१२५
inelibrary.org
