________________
सिरिसंतिनाहचरिए
पक्षिणराहिवस्स कहाणयं
चिंतेइ पक्खी “अहहो ! अणत्यो निवस्स मज्झं व भवे समत्थो । राया इमो सव्वजणोवयारी जेणेइ लोगो तुरयाइचारी ॥३४॥३२००॥ तो मज्झ एगस्स वरं विणासो, मा भूरिलोगाण भवेउ नासो' । चिंतित्तु एवं चिडएण तेण पडावियं नीरू झडप्पएण ॥३५॥३२०१॥ कुद्धेण रण्णा वि हओ कसेण, मुक्को य जीएण परब्बसेण । पुणो वि पुडओ विओ निवेण चित्तम्मि अञ्चंतपहिहुएणं ॥३६॥३२०२॥ एत्यंतरे तं निवडेइ नीरं अग्गग्गओ जाइ तओ सुदूरं । तं पेच्छिउं चिंतइ "हा ! किमेयं अग्गग्गओ जाइ जलं जमेयं ?" ॥३७॥३२०३॥ सम्मं समुद्दित्तु निएइ जाव महाअहिं पेच्छइ रुक्खि ताव । तं पेच्छिउँ चिंतइ "हंत ! एयं विसं पडतं अइअप्पमेयं ॥३८॥३२०४॥ सुत्तस्स एयस्स महाअहिस्स अचंतभीमस्स सुदारुणस्स ।
जइह इमं पाणियमिति पियंतो तो जीवियव्वं नियमा चयंतो ॥३९॥३२०५॥ १. इत्थं त्रु० ।। २. रुखि पा० त्रु० ।।
३७९
