Page Text
________________
૬૧૨ : લેબલ અને ઢાંકણ
જશે. મીનાએ શીશી લાવીને પિતાના પિતાજીના તે પથારીવશ રહ્યો અને જ્યારે તે હરતે ફરતે હાથમાં આપી. શીશી હાથમાં લેતાં જ તેઓ થયો ત્યારે તેની પરીક્ષા લેવાઈ ચૂકી હતી. બિયાચેકીને બેલી ઉઠયા, “અરે, આની આંખમાં શું રાનું આખું વરસ ખરાબ ગયું. આ પણ એક આ નાખ્યું હતું ?
નાની જેવી ભૂલ હતી, પરંતુ પરિણામ કેવું ભયંકર હા, બાએ એ જ નાખવા માટે કહ્યું હતું.’ આવ્યું હતું ! મીનને આ જવાબ સંભળતાં જ તેઓ રડી પડયા-“બસ ભાઈ, હું તે બરબાદ થઈ ગયો. હું એક પૈસાદાર કુટુંબને મહેમાન બન્ય આમાં તે ઘરેણા દેવા માટેનો તેજાબ હતો !” હતે. સાંજે વૈદ્યની દવા ખાવા માટે મને ચારીણીના
અમે બંને તરફડિયાં મારતા બાળકને લઇને મધની જરૂરત પડી તે શ્રીમતીજીએ નોકરને કહ્યું, ડોકટરની પાસે ગયા, પરંતુ ડોકટર હવે શું કરે? “બાબુજી માટે સારામાં સારું મધ આવ્યું હતું. આંખ અંદર સુધી બળી ગઈ હતી. ગુસ્સો આંધળે એ આલમારીમાં રાખ્યું છે. જા, લઈ આવ ! હોય છે. મીનાને ખૂબ માર પડયો, પરંતુ એ બિચા- નોકરે ખૂબ શોધ્યું અને શ્રીમતીજીએ વચ્ચે વચ્ચે રીને શું વાંક હતો ? માએ જ્યાંથી કહ્યું ત્યાંથી તેણે એને શીશીના રૂપરંગ માટે ઘણી સુચના આપી, શીશી ઉપાડી હતી. એને શું ખબર કે ત્યાં બીજી પરંતુ એને મધ ન મળ્યું. એ પોતે ઊડી અને કોઈ શીશી પડી હશે અને કઈ શીશીમાં શું હશે? નોકરને આંધળો હોવાનું પ્રમાણપત્ર દેતી એક 1 નાની શી ભૂલનું કેટલું ભયંકર ફળ ? શીશી લઈ આવી પરંતુ મારી પડિકીમાં તેમણે જે
કાંઈ મેળવ્યું એ મધ નહિ, પરંતુ કોઈ ડોકટરે ગામડાના એક વૈધ મારા મિત્ર છે. તેઓ આપેલો મલમ હતું. એને ચાટવ્યા પછી મારી જે કઇ દરદીને જોવા માટે બાજુના ગામમાં જઈ રહ્યા ગતિ થઈ, ઉબકાઓએ મને જે રીતે હેરાનહતા, એ વખતે એમના નાના ભાઈએ કહ્યું, પરેશાન કરી નાખ્યો તે હું કયારેય નહિ ભુલી
મારૂં મેં બહુ આવી ગયું છે. પાણી પણ નથી શકે. કેવી ભૂલ, કેવું રૂપ ? પીવાતું.' વૈધરાજે કહ્યું, વચ્ચેના ખાનામાં શીશીમાં સફેદ ગળીઓ રાખી છે, એમાં નાખીને ચૂસતે આપણાં ઘરોમાં, ખાસ કરીને શહેરમાં, કાંઈ રહેજે, ઠીક થઈ જશે.”
નહિ તેય બે-ચાર શીશીઓ જરૂર હોય છે. નાના ભાઈએ સફેદ ગળીઓ ખૂબ ચૂસી પરંતુ આંખની દવા આવી, આંખ સારી થઈ ગઈ મેં તે શું ઠીક થશે, થોડા કલાકમાં તે હાથ. પરંતુ જે દવા બચી તે કઈ બારી કે કબાટ પર પગમાં પીડા ઉપડી, આખા શરીરમાં જાણે વીંછી રાખી મુકી છે. એની બાજુમાં જ સડેલી શીશીમાં ડંખ ભરવા લાગ્યા અને આંખ લાલ અંગારા મિકસ્થર છે, અન્યમાં કોઈ ગળીઓ, અથવા જેવી થઈ ગઈ. વૈધરાજ પાછા ફરતાં નાનાભાઈની બીજું કાંઈ ને કાંઈ હોય છે. મોટા ઘરોમાં તે હાલત જોઇને ગભરાયા-નાનાભાઈએ વિષ ખાઇ આવા કામ માટે એક અલગ અલમારી હોય છે, લીધું હતું. વચ્ચેના ખાનામાં વિશ્વની ગળીની શીશી જેમાં દશ-વીસ નહિ, પરંતુ સો-બસે શીશીઓ પણ પડેલી હતી અને એ ગોળી પણ સફેદ રંગની જ રહે છે. કઈ શીશીમાં શું છે, કયા કામ માટે છે હતી. બંને શીશી પર લેબલ ન હતું-એથી અમૃત એને કોઈને પત્તો જ નથી. જ્યારે કઈ દવાની લેવા જતા, વિષ લઈ લીધુ.
જરૂર પડે છે ત્યારે દરેક શીશીને ઉપાડીને દુરબીનની ભારે મુશીબત ઉભી થઈ. ખૂબ ઉપચારે જેમ આંખ માંડવામાં આવે છે, જેવા-પરખવામાં પછી છોકરાનો જીવ બચ્યો, પરંતુ બિચારાની આવે છે ને પછી કાંઈ ખબર ન પડતાં એની હાલત અધમરા જેવી થઈ ગઈ. મહિનાઓ સુધી એ જગ્યાએ રાખી મુકવામાં આવે છે.
| SR No. | 539237 |
| Book Title | Kalyan 1963 09 Ank 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kirchand J Sheth |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1963 |
| Total Pages | 74 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 15 MB |