________________
૧ સહુ ચાલો કરીએ વંદન ક
દ્વારિકાં રે, તારે આવી લાખેણી ક્ષણું. આન્યા મલપતા આંગણે કાઈ ખળિયે ક્ષમાક્ષમણું. દ્વારિકારે
રાજકુમાર ઢઢણુ, અની અણુગાર ઝૂમૈ, નાંખી ઝાળી ખભા પરે ને લેવા ગાચરી મે; આવે અતિથિ આંગણુ ત્યારે થઇએ ખૂબ પ્રસન્ન. દ્વારિકાં
ઉડે ત્યાગની સેરે, ઋષિવર તપ પ્રચુર, કાયા છે દુખળી તાયે રે, નવલું એનું નૂર;
આપણું ખાધું એળે ગયું ને દીધું એટલું ધન્ય. દ્વારિકાં૨૦
આજ જોવા મળિયા દેવા, કેવા તે સાધ્રુજન, ભાતભાતના ભાજન ત્યાગી, માંગે લખુ' અન્ન;
અને તે આપા ગોચરી રે, આપે મેઘેરાં ભેાજન, દ્વારિકા રે
નિત નિત મુનિ નિસરે રે, લાગી ક્ષુધાની હાળી,
માસ ગયા કંઇ વીતી તેાયે ખાલી એના ઝાળી;
અવસર આવ્યા અમૂલખ જાણી દીજે૨ે મેાકળૅ મન. દ્વારિકાં૨૦
વણમાગેરે કે ખીજાને અમૃત જેવાં અન્ન,
આ તા છે સ્વજન;
આજે કયમ કૃપણું ? દ્વારિકા ૨૦
ક્ષણુ ચૂકયાનું કામ નહિ,
આમ તે ખૂબ ઉદાર છે તે ચે
પાપ પૂર્વનાં જાગી ઉઠાં, ઋષિ રે તું સાંભળ, નેમજી જેવા ગુરુ મળ્યા, ત્યાં જ્ઞાન થયું નિમળ; એ તા ભાઇ મળિયા રે સાધુ, સહુ ચાલે કરીએ વંદન.. દ્વારિકારે
DHO પન્નાલાલ જ. મશાલીઆ )
