Page Text
________________
કલ્યાણ : મે ૧૯૬૨ ઃ ૧૬૧
દુઃખ જરૂર છે. પરંતુ તમારા મહાન કાર્યમાં મારા તેણે વારંવાર વિનવ્યો હતો પરંતુ તડિપ્રભ માને એ દુ:ખનો પથરો વચ્ચે નહિ નાખુ. તમારા સંયમ ન હતો. જ્યાં તેજલેશ્યા છૂટી અને તડિત્યભના માર્ગની આડે હું નહીં આવું....”
અંગમાં પ્રવેશી ત્યાં સત્યશ્રીએ કારમી ચીસ પાડી... “ ખરેખર તમે જિનશાસનના અમને ઓળખ્યો ચોધાર આંસ પાડતી તે કલ્યાણગુણધર મુનિનો છે. દેવો ? ' આનંદમાલીના આનંદને કોઈ પાર ચરણોમાં પડી....કાકલુદી કરવા લાગી...પોતાના ન રહ્યો.
પતિને તેજલેશ્યાથી મુક્ત કરવા વિનવવા લાગી. તે છતાં હું હતભાગી છું કે તમારા માર્ગે હું
| મુનિ તો કરુણાના સાગર ! સત્યશ્રીને કરુણ આવી શકું એમ નથી. નાનાં બાળકોને મૂકી નીકળી
કલ્પાંત જોઈ તુરત જ તેજલેશ્યા પાછી ખેંચી લીધી. શકવાનું મન ના પાડે છે. મોહ નડે છે. બાકી
“હે ઇન્દ્ર! તું ત્યાં તેલશ્યાનો ભંગ ન બને. બાળકોને સંભાળનારું એમનું ભાગ્ય છે જ...'
બચો ગયો. પરંતુ ત્યાં દારુણ કર્મો બાંધ્યાં. બસ, બસ, આનંદમાલીનો માર્ગ સરળ થઈ ગયો.
રાવણથી તારે જે પરાભવ થયે. તેનું આ કારણ શુભ દિવસે અને શુભ મુદતેં તેણે સંસારને ત્યાગ છે નિર્વાણસંગમ મુનિએ દન્દ્રના પ્રશ્નનું સમાધાન કરી મોટાભાઈ કલ્યાણગુણધર મહામુનિ પાસે સંયમ પૂર્ણ કર્યું.
વીકાયું; સંયમ સ્વીકારી મોટાભાઇની સાથે ત્યાંથી પા-અડધો કલાક મુનિની વિટંબણા...અને એનું વિહાર કરી ગયા. . "
ફળ, રાવણના હાથે સારાયે જગત સમક્ષ મહાન નિવસંગમ મહામુનિ ઈન્દ્રને કહે છે. નાલેશી! આ છે જીવસૃષ્ટિ પર કમેનું શાસન, આ
કે ઈન્દ્ર. આનંદમાલીએ દીક્ષા લઈને અપૂર્વ છે જીવની અવળચંડાઇનું દારુણ પરિણામ ! તપ, ત્યાગ અને જ્ઞાન ધ્યાન આદર્યા. વિચરતા “ઈન્દ્ર! બાંધેલાં કમે અવશ્ય જોગવવાં પડે છે, વિચરતા એક દિ' કલ્યાણગુણધર મુનિવરની સાથે આ ભવમાં બાંધેલાં કમે બીજા જ ભવમાં ઉદય આનંદમાલોમુનિ થાવર્તા–પર્વત પર પધાર્યા. ત્યાં આવે એવો કોઈ નિયમ નથી. લાંબાકાળે પણ તડિત્મભે (તે) આનંદમાલીમુનિને જોયા, જોતાં જ ઉદયમાં આવે! તડિત્યભના ભવ પછી તે વચ્ચે તેં અહિલ્યાનો સ્વયંવર આંખ સામે તરવરી ઉઠશે. બીજા ઘણું ભ કર્યો...એ ભવોમાં પેલું બાંધેલું દેષના...ક્રોધના તણખા આંખમાંથી ઝરવા લાગ્યા. પાપકર્મ ઉદય ન આવ્યું...આ ભવમાં આવ્યું ! તેનું ચિત્ત ધુંધવાઈ ઉઠયું. ધ્યાનદશામાં ઉભેલા વળી, આ નિયમ કેવળ તારા માટે નથી, ઈન્દ્રથી આનંદમાલમુનિ પાસે તે પહોંચ્યો. મહામુનિને માંડી યાવદ્દ કીડા માટે પણ આ જ સિદ્ધાન્ત છે.... દેરડાથી બાંધ્યા...મુનિ તો ન હાલે કે ન ચાલે! સંસારની સ્થિતિ જ એવી છે. જ્યાં સુધી આત્મા એ તો એમના ધ્યાનમાં લીન હતા. ઉશ્કેરાયેલા કમપરવશ છે ત્યાં સુધી આ સ્થિતિનો અંત આવે તડિપ્રભે મુનિને બાંધીને મારવા માંડયા...બૈર યાદ નહિ. માટે આ જીવનમાં જે કોઈ મહાન પુરુષાર્થ કરી કરીને મારવા માંડયા. મુનિ સમભાવે સહન કરવા જેવો હોય તે તે કર્મોનાં બંધને તેડવા માટે કરતા હતા પરંતુ મોટાભાઈ કલ્યાણગુણધર શ્રમણપતિ કરવાનો છે.' તડિપ્રભની આ દુષ્ટતા જોઈને ધમધમી ઉઠયા.
ઈજનું વજ જેવું હદય ત્યારે કમળ જેવું કમળ કલ્યાણ ગુણધર મહામુનિની પાસે તેૉલેસ્થા ની બની ગયું. પોતાના પૂર્વભવનું હૃદય દ્રાવક વર્ણન શક્તિ હતી. તેમણે તુરત જ તડિત્મભ ઉપર તેને સાંભળીને ઇન્દ્રને આત્મા કંપી ઉઠય. બાહ્ય જગતલેશ્યા મૂકી. જેમ વિજળી ઝાડ પર પડે અને ઝાડ માંથી નીકળી તે આત્માના આંતરપ્રદેશમાં પ્રવેશ્યો. બળીને રાખ થઈ જાય !
મહામુનિના શબ્દોએ રાગ-દ્વેષની પ્રબળ ગ્રંથીઓને મા તડિwભની સાથે જ તેની પત્ની “સત્યશ્રી' ભેદી નાંખી. તેણે સારાયે જીવન દરમિયાન નહિ કરેલા હતી. તડિપ્રભને સાધુની વિટંબણું ન કરવા માટે સદ્દવિચારે ત્યારે તેના મનમાં ઉઠવા લાગ્યા.
| SR No. | 539221 |
| Book Title | Kalyan 1962 05 Ank 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kirchand J Sheth |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1962 |
| Total Pages | 70 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 11 MB |