Kalyan 1962 01 Ank 11

SR No.: 539217
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1962
Total Pages: 210
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 9 MB

Page 101

અમૂલ્ય બે ભેટ :
પૂ. મુનિરાજ શ્રી જિતેન્દ્રવિજયજી મહારાજ પૂ. પાદ સૂરીશ્વરજીના અતિમ સમયે તેઓશ્રીએ ફરમાવેલ છે શિક્ષા વચનાને અગે મનનીય વક્તવ્ય રજૂ થાય છે.
આ ટૂંકા વાકયા પોતાની તરફથી ભેટ આપી તેઓશ્રી અમારી નજરથી દૂર થયા. અમારા આધાર તથા આશ્રય રૂપ પૂજ્યશ્રી ગયા. રહ્યા ફક્ત અમે અને એ વિચાર રહ્ના ! જરૂર એ અમારી જિંદગીને ઉજ્જ્વળ બનાવવા ખરા ખેાધપાઠ રૂપ છે. સમગ્ર સંસાર ક્લેશ-કંકાસ તથા ર્ષ્યા-દેખાથી ભરેલા છે. તેથી અસાર એવી વસ્તુના ત્યાગ કરવા આપેલા સંદેશ જો અમે અપનાવીશું તે તે માર્ગે ચાલીશું, તો અવશ્ય અમે દુ:ખી નહીં થઇએ તે એઓશ્રીના પછી પણ એએશ્રીની કીતિ જાળવી શકીશું, એવી અમને ખાત્રી છે. આજે જો કાંઇ બગડતું હોય, વેરઝેર વધતા હાય તે। આ છે દુણુના જ તાપ છે. ટીકા એ તીર છે, એના દ્વારા સામી વ્યક્તિનું કોમળ હૃદય તીરના પ્રહારથી વિંધાય છે, તે પ્રગતિનુ રાધક શસ્ત્ર બને છે.
તેવી જ રીતે છેલ્લા શ્રાવણ સુદ પાંચમ લગભગની વાત છે. આ દિવસ પણ વર્તમાન ભારત અને ચતુવિધ શ્રી સંધ માટે ખૂબ નોંધપાત્ર છે. ગચ્છસ્તંભ પૂજ્ય પાદ આચાર્ય દેવેશની છત્રછાયા હેઠળ સમુદાયમાં આનંદ આન ંદ વર્તાતા હતા. શ્રુતઉપાસક, તપસ્વીઓ ધ્યાની, જ્ઞાનીએ પેાતાના સમયને સદ્વ્યય આરા ધકના નાતે કરતા જ હતા. સૂરિપુ ંગવ આમ તે છેલ્લા ત્રણેક વર્ષથી નશ્વર એવા શરીરથી થાકી જ
પ્રસંગે પ્રસંગે થયેલી ભૂલા ના જોઇ તથા
ગયા હતા. માની જ લ્યો કે શરીર ઉપરના મહાઅવિનય પણ ના જોયા, ફ્રેંકતી દ્રષ્ટિથી ટેવાને
તેઓશ્રીએ દૂર જ કર્યાં હતા, એવા અધ્યાત્મર ગયી રંગાયેલ ધર ધરની છેલ્લી આરાધના શ્રમણુ સમુદાયને ખૂબ જ પ્રેરણા વારંવાર આપતી હતી.
ન બતાડતા આવા એ વિચાર રહ્ના સંદેશામાં આપ્યા. સામુદાયિક રૂપે અને સમષ્ટિગત દ્રષ્ટિએ જતાં જતાં પડતાને ઉગારવા પાણી પહેલાં પાળ બાંધવા એધ વાકયા વેરતા ગયા. • વચનામૃતમાંથી ઝરેલા એ
સમતા એ એએશ્રીના જીવનના મંત્ર હતા. એનુ પુષ્પાને વિષ્ણુવા પ્રેરણા આપતા ગયા. ગમે તે કહે
વણું ન ટૂંકમાં કેમ જ કરી શકાય? પણ ફક્ત અમારા શ્રમણ સમુદાયના કલ્યાણ માટે સમજી લઇએ કે માનવમાત્ર માટે જે મે ટૂંકા પણુ અતિ મહત્ત્વના તેઓશ્રીએ સંદેશાઓ ભેટ આપ્યા, ખૂબજ ચિંતન –મનન ને વિચારણીય છે. આ રહ્યા એ અમુલ્ય વિચાર રહ્યા...
પણ એ ઉપકારી કવિવયે જ્યાં ન પહોંચે રવિ, ત્યાં પહોંચે કવિ'ની દંતકથા સાક કરી લહાણી આપતા ગયા. હીનભાગી એવા અમે હવે જેટલી એ કીમતી સલાહને જીવનમાં ઉતારીશું એટલી એ છી જ છે!
પરલોકની મુસાકરીએ જતાં જતાં એ શબ્દ પાછળ રહેલાઓને સંભળાવવાના રિવાજ છે. શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર પ્રભુએ પણ આસો વદ ૧૪ અમાસના દિવસે સે।ળ પહેરની સુપ્રસિદ્ધ દેશના આપી ચતુર્વિધ શ્રી સધ ઉપર અમાપ ઉપકાર કર્યાં હતા. અંતિમ સંદેશ રુપ અનુભવની વાણી સુખી થવાની નિશાની ગણાય છે, એનુ પાલન કરનાર જરૂર સુખી જ થાય !
સધુ! તે સુખી થવું હોય, તેા વધુ નહી પણ આટલું તો જરૂર યાદ રાખજો, કે...... (૧) કોઈની નિદા કરા નહીં, તેમ (ર) કાઈના દુર્ગુણ દેખા નહીં.
શિખામણના શબ્દે શબ્દનું તાલ કરવું અમારી શિક્ત-બુદ્ધિને યુતિ બહાર છે. તેા પણ એએબીના ચીધેલા સુમાગે` અમે ચાલીએ, તે જયવતા શાસનને દીપાવીએ, સંગઠિત રહી આટલા સમૂહ બળતે ઉજ્વળ રાખીએ અને શાસનસેવાના સૂત્રને અપનાવી
એ એજ શ્રદ્ધાંજલી સહિત મહેચ્છા!