Page Text
________________
દ૯૨ : રામાયણની રત્નપ્રભા
વાપાત્ર પરિમે' વર્ષનું પાણી જેવા સ્થાનમાં ડાયું અને ભાંગીને ચૂર થઈ ગયું. શિકારી જ્યાં પડે છે તે મુજબ પરિણમે છે. સર્ષના મુખમાં પડેલું ભાંગીને તીર પડયું હતું ત્યાં આવી પહોંચ્યો અને જલબિંદુ ઝેર બને છે, કૂવામાં પડેલું પાણી મીઠું તીર કોની સાથે અથડાયું, તે તપાસવા તેણે હાથ બને છે. સાગરમાં પડેલું ખારૂં બને છે... " લંબાવ્યા. તેના હાથ એક અદશ્ય શીલાને અડક્યા... પુત્ર પર્વત મને પ્રિય છે, ત્યારે એના કરતાં ય તેણે ઉચ. નીચે... હાથ ફેરવી ફેરવીને માપી જોયું
કે શિલા કેવડી છે! શિકારીએ વિચાર્યું. આ વસુ અધિક પ્રિય છે.તે બંને જે નરકગામી . તે હવે ઘરવાસમાં રહેવાથી સયું....”
આકાશના જેવી સ્ફટિકમય શિલા છે... અડક્યા વિના
કઈ સમજી ન શકે કે આ શિલા છે જરૂર આ ન ઉપાધ્યાયનું ચિત્ત સંસાર પ્રત્યે ઉદાસીન બન્યું, રાજા વસૂના માટે જ છે. જઈને હું મહારાજને ખરેખર ! ગરુદેવને વૈરાગ્ય વધતો ચાલ્યોતેમણે વાત કરૂં...' એક દિવસ ઘરવાસ ત્યજી અરણ્યવાસ સ્વીકાર્યો.
શિકારીએ નગરમાં આવી મહારાજા વસુને ગુરુદેવ ચાલ્યા ગયા પછી મને જરાય ચેન ન સ્કટિકમય શિલાની વાત કહી. પડવા લાગ્યું. ગુરૂદેવની કૃપાથી મેં સર્વ શાસ્ત્રોમાં વસુ શિકારી પર પ્રસન્ન થયો. પ્રવિણતા મેળવી લીધી હતી. હું મારા સ્થાને પહોંચી ગુપ્ત રીતે તેણે શિકારી દ્વારા શિલાને મહેલના ગયો. રાજપુત્ર વસુ પણ પિતાની રાજધાનીમાં ગયો. એક ગુપ્ત સ્થળમાં મંગાવી લીધી. શિકારીને પુષ્કળ ગુરુદેવના સ્થાને પર્વત બેડે.
ધન આપી રાજીરાજી કરી દીધો. આમ અમે ત્રણે જુદા પડી ગયા.
શિલાનું સિંહાસન બનાવવાને વસુને મનેય અભિચન્દ્ર રાજા એક દિવસ રાજપાટે ત્યજી દઈ જાગ્યો. તાબડતોબ શિલ્પીઓને બોલાવી સિંહાસન સાધુ બન્યા. શુક્તિ મતી નગરીના રાજસિંહાસને વસને બનાવવાની આજ્ઞા કરી. શિપીઓએ ખૂબ જ કળા રાજ્યાભિષેક કરવામાં આવ્યો. '
અને ખંતથી અહપ કાળમાં જ સિંહાસન તૈયાર વસુરાજ દિનપ્રતિદિન પૃથિવી પર સત્યવાદી
કરી દીધું. તરીકે પ્રસિદ્ધ બની ગયો. બુદ્ધિ, શક્તિ અને સત્યથી
વસુને બોલાવી સિંહાસન બતાવ્યું. વસુને સિંહાતેણે સમસ્ત ભૂમંડલને આકર્થે.
સને ખૂબ જ ગમી ગયું. પરંતુ સાથે સાથે વસુના
ચિત્તમાં એક ભયંકર વિચાર . એક વખતની વાત છે..
તેણે વિચાર્યું: “આ રહસ્યમય સિંહાસનનુ * શિકારીઓને એક સમુહ શિકાર કરવા અને
રહસ્ય આ શિલ્પીઓ ગુપ્ત નહિ રાખે. અને જે માં ગયો. તેણે એક મૃગને પિતાના શિકારનું
સિંહાસનનું રહસ્ય પ્રગટ થઈ જાય તો તે પછી લક્ષ્ય બનાવ્યું. પરંતુ ચપળ અને ચંચળ મૃગ, શિકા
* મારી બધી જ મુરાદ મનમાં રહી જાય. માટે આ રીઓને જોઈને ચારે પગે ઉછળી ભાગવા માંડયું.
શિપીઓને જીવતા ન જ રહેવા દેવાય. તેમનો પણ શિકારીએ મૃગને પીછે પૃ. મૃગ વિંધ્યાચલની. ખીણમાં અદશ્ય થયું.શિકારી પણ અત્યંત વેગથી
" ગુપ્ત રીતે વધ જ કરાવી દઉં...” ખીણમાં પ્રવેશ્યો.. શિકારીએ ધનુષ્ય પર તીર ચઢા
વસુએ કેવી ભયાનક કૃતની વિચારણા કરી ?
આ જ છે સંસારની દાણતા..આ જ છે સંસાર વ્યું.કાન સુધી દોરી ઓંછી સનનનન.તું તીર
એના સાચા સ્વરૂપે...આ જ છે ઈન્દ્રિયોના વિયોની મૃગ તરફ છોડયું
સ્પૃહાનું વિનાશ તાંડવ..! . ' પરંતુ આશ્ચર્ય!
નારદજી લંકાપતિ રાવણને જરાય અમચાયા તીર વચ્ચે જ કે અદશ્ય પદાર્થ સાથે અથ વિના કહી દે છે કે
| SR No. | 539215 |
| Book Title | Kalyan 1961 11 Ank 09 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1961 |
| Total Pages | 68 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 13 MB |