Page Text
________________
૫૭૪ : રામાયણની રત્નપ્રભા
રાવણનાં તન અને મન પરમાત્મામાં પરાવાઇ
ગયાં.
પરંતુ અચાનક રેવાનાં પાણી ઉછઢ્યાં...ખૂબ ઉંચાં ઉછળવા માંડયાં... ગાંડાતૂર બનીને ઉછળવા માંડયાં... કિનારાની તાતીંગ ભેખડ ધસવા માંડી... વિરાટકાય વ્રુક્ષા તૂટીતૂટીને રેવાના પ્રલયકારી પૂરમાં તણાવા લાગ્યાં. ઉંચા ઉચા કિનારા પર પણ પાણી રેલાવા માડયાં મોટા મોટા મગરમચ્છે પાણીનાં મેાજાંની સાથે ઉછળવા માંડયા... ત્યાં એક ધસમસતા મલિન પાણીના પ્રવાહ રાવણની આસપાસ ફરી વળ્યા. પરમાત્મા શ્રી જિતેન્દ્રદેવની પ્રતિમા પર પણ એ મલિન જલે આક્રમણ કર્યું. રાવણે ભાવભક્તિથી કરેલી પૂજા જોતજોતામાં નભ્રષ્ટ થઇ ગઇ.
પ્રશાન્ત સમાધિસ્થ રાવણુ, આમ અચાનક આવી પડેલી આફતથી ધમધમી ઉઠયા. પરમાત્માની પૂજાનેા નાશ એને માથું કપાવાથી પણ અધિક લાગ્યો. છંછેડાયેલા કેસરી સિંહની જેમ રાવણે
ત્રાડ પાડી.
* કાણુ એ દુષ્ટ દુશ્મન પાકયા છે? કોણે આ અરિહંતદેવની પૂજામાં ભગાણુ પાડી માતનેા ખાર વહાર્યા છે?...'
બહાર અચાનક ધાંધલ મચી ગયેલી જોઈ અને એમાંય રાવણુના ધ્રુજારાભર્યાં અવાજ સાંભળી કુંભકર્યું, બિભીષણ વગેરે દાડતા રાવણુની પાસે
આવી ઉભા.
રાવણે રૌદ્રસ્વરુપ ધારણ કર્યું,
કયા એ મિથ્યાતી રાજા છે? કયે। પાપી વિદ્યાધર... અસુર કે સુર પાકયા છે? ' કાણુ જવાખ આપે? બધા અંદરને અંદર સમસમી રહ્યા.
ત્યાં એક વિધાધર સુભટ ખેલ્યા :
“ દેવ ! અહીંથી કેટલાક ગાઉ છેટે માહિષ્મતી નામની નગરી છે. તે નગરીમાં સહસ્ત્રકિરણ નામને પરાક્રમી અને પ્રસિધ્ધ રાજા છે. હજારેા રાજાએ એની સેવા કરે છે. અત્યારે તે નગરીમાં જલક્રિડામહોત્સવ ચાલી રહ્યો છે. રાજાએ જલક્રિડા કરવા માટે રેવાનાં પાણી સેતુબંધ કરીને આર્યાં છે. એમાં પેાતાની
એક હજાર રાણીએની સાથે તે સ્વૈચ્છિત ક્રીડા કરી રહ્યો છે. બંને બાજુના કિનારે લાખ લાખ રક્ષક સુભટા શસ્ત્રસજ્જ બનીને સહસ્ત્રકિરણની સંભાળ રાખી રહ્યાં છે. જલક્રીડા કરતાં કરતાં પાણી ઉભરાય છે... ખૂબ પાણી ભેગું થતાં બંધને છેડી દે છે. હું સ્વામી! આ પુર જે-આવ્યુ છે તેમાં આ જ કારણ છે! એ જ જક્રીડાથી મલિન થયેલાં પાણી અહીં ધસી આવ્યાં છે અને જિનપૂજામાં ભાંગાણ પાડયું છે.
જુઓ, રેવાના તીર પર, સહસ્ત્રકિરણની રાણીએના અંગ પરથી ઉતરેલાં પુષ્પા...વિક્ષેપને...વગેરે નિર્માલ્ય દેખાઇ રહેલ છે.’
વિદ્યાધર સુભટની વાત સાચી હતી. પાણી શરીરના મેલથી હેાળાયેલું અને હજારે ઉતરે પુષ્પમાળાઓથી યુક્ત દેખાતુ હતુ..
સુભટની વાત સાંભળી રાવણુ ઉશ્કેરાયા. અગ્નિમાં આહુતિ અપાઇ!
અહા, કેવીએ સહસ્ત્રકિરણની ધૃષ્ટતા ? મલિન પાણીથી એણે આ જિનપૂજાના ભંગ કર્યું....
જામે, એ અભિમાની રાજાને બરાબર બાંધીને મારી સમક્ષ ખડા કરો...’
રાવણુની આજ્ઞા થતાં લાખા રાક્ષસ સુભા રવાના કિનારે કિનારે દોડયા. માહિષ્મતીની નજીક આવ્યા. દૂરથી તેમણે સહસ્ત્રકિરણના લાખા સૈનિકોને શસ્ત્રાથી સજ્જ થઇને ઉભેલા જોયા.
રેવાના રમણીય ક્રીડાતટ જોતજોતામાં યુદ્ધમેદાનમાં - પલટાઇ ગયા.
રાક્ષસવી। અને સહસ્ત્રકિરણના સુભટ વચ્ચે ખૂનખાર જંગ જામ્યા. રાક્ષસવીરાએ આકાશમાં રહીને તીરેાના મારા ચલાવ્યેા. વિદ્યાશક્તિથી અને સુભટાને મુંઝવી દીધા.
..
જલક્રીડા કરતા સહસ્ત્રકિરણે પોતાના સૈન્યની કદÖના થતી જોઇ જલકીડા ત્યજી દીધી. રાણીઓને છેડી તે રણમેદાનમાં આવ્યા.
સુરસિન્ધુમાંથી જાણે અરાવણુ બહાર આવ્યા ! હાથમાં લીધાં ધનુષ્ય અને બાણુ.
મધ્યાહ્નના સૂર્ય જેમ અસંખ્ય તારાને ઢાંકી દે,
| SR No. | 539214 |
| Book Title | Kalyan 1961 10 Ank 08 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1961 |
| Total Pages | 66 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 10 MB |