Page Text
________________
મગાડી મારે તે। શું થાય, એવી પણ ચિન્તા શ્રાવક શ્રાવિકાને હોઇ શકે ને ? દેવ, ગુરુ અને ધર્મ પ્રત્યેના અમારા ભાવમાં કોઇ વિપરીતતા પ્રવેશી જાય નહિં અન્ય કોઇના દ્રવ્યથી, એવે વિચારેય શ્રાવક-શ્રાવિ કાતે આવે તે?
બન્નેએ નિર્ણય કરી લીધે કે, ચોરી કરવા સિવાય આ નથી અને ચોરી સાકિની વસ્તુની જ કરવી.' આ નિયમનમાં રાખીને સાંતનુ, સન્ધ્યાકાળે પ્રતિક્રમણુ કરવાના અવસરે ઉપાશ્રયે ગયા. (૨)
· સંપત્તિશાલી સુશ્રાવકો શ્રી જિનમન્દિરે અને ઉપાશ્રયે ધમ ક્રિયા કરવાને માટે જાય, તે કેવી રીતે જાય ? પાતપેાતાના વિભવાનુસાર ઠાઠ-માઠથી જાય. વસ્ત્રાલ કારથી સુસજ્જ બનીને જાય. એમાં પણ શ્રી જિનશાસનની પ્રભાવના છે. આવાએ પણ આ મંદિરે અને આ ઉપાશ્રયે ધમ ક્રિયા કરવાને “જાય છે.’ આવે! વિચાર જોનારને આવે અને જો તે યેાગ્ય હોય તે એનાં હૈયામાં શ્રી જિનના ધર્મો પ્રત્યે આદરભાવ પ્રગટે; તેમ જ એને પણ આવાં ધર્માંનુષ્ઠાન આચરવાનુ મન થાય,
ઉત્તમ વસ્ત્રાલ કારાથી સુસજ્જ બનીને ઉપાશ્રયે ગયેલ સુશ્રાવક, જયારે સામાયિકાદિ ક્રિયા કરે, ત્યારે વિધિમાં જરૂરી વસ્રો સિવાયનાં વસ્ત્રો અને અલકારા ઉતારીને બેસે. અલ કારાને ઉતારીને સામાયિકપ્રતિક્રમણમાં બેસવાના વિધિ પૂર્વકાળમાં પ્રચલિત હતા.
સાંતનુ જેમ ઉપાશ્રયે આવ્યેા, તેમ ધણા સુશ્રાવર્કા પ્રતિક્રમણ કરવાને માટે ઉપાશ્રયે આવ્યા હતા. એમાં એક શ્રી જિનદાસ નામના શેઠ પણ આવેલા.. એમણે પોતાનાં કપડાં સાથે પેાતાના ગળામાં પહેરેલા મેાતીના હાર પણુ ઉતાર્યાં અને તે પોતાનાં કપડાં ભેગા મૂકયા.
સાંતનુએ આ જોયું અને એને લાગ્યું કે, પેાતાના નિર્ણયનેા અમલ કરવાની આ એક સારી તક છે. ' આથી તે શ્રી જિનદાસ શેઠની પાસે જ બેસી ગયા.
પ્રતિક્રમણની ક્રિયા ચાલુ હતી અને રાત્રિના - અન્ધકાર વ્યાપી ગયે, સાંતનુએ એ અન્ધકારમાં શ્રી જિન
કલ્યાણ : એકટામ્બર ૧૯૬૧ : ૫૯૧
દાસ શેઠનેામેાતીને કિંમતી હાર ઉઠાવી લીધેા. સાંતનુને ચેરી કરવી જ હતી, એટલે એણે પ્રતિક્રમણ કરવાને દેખાવ કર્યાં હશે પણ સામાયિક નહિ ઉચ્ચ હાય અથવા તેા પછી પોતે પ્રતિક્રમણ્ ઝડપથી કરી લીધું હશે.
હવે જ, શુ બને છે એ ખરેખર જોવા–જાણવા જેવુ છે; અને એધપાડેય એમાંથી લેવા જેવે છે.
શ્રી જિનદાસ શેઠે સકળ સંઘ સાથે પ્રતિક્રમણ કર્યું અને સૌની સાથે સામાયિક પાળ્યું એ પછી પેાતાનાં વસ્ત્રાલંકાર પહેરવા જતાં તેમને પેાતાને હાર ગુમ થયેલેા જણાયેા.
તેમને ખ્યાલ આવ્યેા કે, પેાતાની પાસે સાંત ખેડા હતા. બીજી કાઇ એટલુ પાસે એઠું નહાતુ. અને તેમણે જોયું કે, ‘ સાંતનુ આજે પ્રતિક્રમણમાંથી વહેલા ઉઠીને ચાલ્યા ગયા હતા.'
આથી શ્રી જિનદાસ શેઠ સમજી ગયા કે, મારે હાર્ સાંતનુએ જ લીધા હવેા જોઇએ.' અને સાંતનુએ હારની મારી કર્યાની કલ્પના આવતાંની સાથે જ શ્રી જિનદાસ શેઠ કમ્પી ઉઠયા. પેાતાના હાર ચારાયા એથી નહિ, પણ આ ચેરી એ મારી જ ભૂલનું પરિણામ છે, એવા વિચારથી એ કંપી ઉઠયા,
કોઇપણ વાતમાં સુશ્રાવકા પેાતાની ભૂલ પહેલી તપાસે ને ? કાઇ પણ નહિ ઇચ્છવાજોગ બનાવ જો બને, તે। એમાં મારી ભૂલ છે કે નહિ અને છે તે તે કેટલી છે તથા છે તે એ ભૂલ કેમ સુધરે, એને વિચાર સુશ્રાવકને તા હોય ને? જે પારકી ભૂલ જ જોયા કરે અને પાતાની ભૂલ એ નહિ, તે પેાતાનાં જૈનપાતે શાભાવે કે શરમાવે? સમજી તે કે જે પેાતાની ભૂલને પહેલી જુએ અને પોતાની નાની પણુ ભૂલને મોટી બનાવીને જુએ તથા પારકી ભૂલ મેટી હાય તાય તેને નાની બનાવીને જીએ તથા પારકી ભૂલ જોવામાં પણ એનાં હૈયે પારકાનાં હિતની ચિન્તા ન હાય એ બને નહિ! ગમે તેવી ભૂલ કરનારનું પણ ભૂંડુ તા ઇચ્છાય જ નહિ. તેમાંય સામિકની ભૂલ તે। જૈનને સારી રીતે ગળી ખાતાં આવડે. કેમ કે, સાધર્મિક હલકા દેખાય, એમા તે હું જ હલકો દેખાઉં એવુ જૈનને મન હેાય ને?
| SR No. | 539214 |
| Book Title | Kalyan 1961 10 Ank 08 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1961 |
| Total Pages | 66 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 10 MB |