Page Text
________________
૩૨૮ : વનમાળ :
લોક તે કહે છે, એ નર અને નારીનાબેને પણ પીંછાની શકતા નથી, લેાકને માઢ કાણુ હાથ છ શકે? જેને જેમ ફાવે તેમ વધારી વધારીને વા કરે છે, આવા મારા ભાને તમારે યુક્તિ અન્નમાવીને અહીં લઇ આવવાને છે. તમને માં માગ્યાં
ઇનામ મળશે.'
વેશ્યાઆને મન, આ વાત તે રમત હતી. ભલભલા ભૂપતિ કે જોગી-જોગંદર્પણ જેની આગળ રાંક બની જાય, એને બદલે એવા ભલા ભેાળા અબૂઝ માનવને રાજા પાસે લઇ આવવા રમત માત્ર !
વેશ્યાતા સંધ તાપસાને વેશ સર્જીને જંગલ તરફ નીકળ્યેા. સાથે મેવા-મિઠાઇની સામગ્રી લેતા ગયા. જાણે કામદેવતા સંધ ા માનવબાળના મેહશિકારે નીકળ્યે.
વનમાં એમણે જોયુ કે સામેથી એક બાવો ઋષિપુત્ર આવી રહ્યો છે, એના હાથમાં ફળ અને કદમૂળ ભર્યાં છે, વેશ્યાએ સમજી ગઇ કે . આ જ રાજા પ્રસન્નચંદ્રના ભાઇ. તેઓ તેની વધારે નજીક ગઇ.
વલ્કલચીરી તે। તાપસેાના વેષધારી આ અજબ માનવીઓને જોઇ જ રહ્યો. આવા માનવી એણે કદી જોયાં જ ન હતાં, એના વિસ્મયને જાણે વાચા આવી. એણે કહ્યું : અા તાપસે ! તમે કયાંથી આવ્યા ? તમારા દેશ કયા ? તમારા આશ્રમ કયા ? તમે કયાં - જઇ રહ્યા છે?
વેશ્યાને તે। ભાવતું મળી ગયું. તેમણે કહ્યું · મુનિકુમાર ? અમે પણ વીતરાગ માના યુતિ છીએ. અને પોતન નામના આશ્રમમાં વસીએ છીએ અને તમારી ભકિત કરવા અહીં આવ્યાં છીએ, ભક્તિ વગર મેક્ષ નથી !'
વલ્કલચીરીને આ નવા માનવી ભાવી ગયાં. એણે કહ્યું : ' હું આ ફળ લાવ્યેા છું તે તમે
આરોગેા હુ બીજાં લઇ આવીશ.
વેશ્યાએ લાગ જોઇને કહ્યું : ' આવાં નાર અને નીરસ ફળ કાણુ ખાય? અમે તે ઉત્તમ ફળના જમનારા છીએ,? અમારૂં આ ફળ, ખાએ અને
એણે મીઠા-મધુરા અને માદક-સુગંધથી ભરેલા સિંહકેસરિયા મેાદક વલ્કલચીરીની સામે ધર્યાં, માદક ખાઇને તે। એ જાણે પરવશ બની ગયા. વેસ્યાઓની યુક્તિ ધીમે ધીમે કામણ કરવા લાગી. કલચીરીના અંતરની લાગણીની કમળની પાંખડીએ એ યુક્તિના સૂરજે જાણે ઉઘાડવા માંડી,
વેશ્યાને મૃદુ અંગસ્પર્શી વકલચીરીને કાંક નવે। જ અનુભવ કરાવી રહ્યો, એણે પૂછ્યું, ‘તમારા અંગ આવા કામળ કેવી રીતે થયાં ?' વેશ્યાએ ચૂપ રહેવામાંજ સાર જોયા. પછી વેશ્યાના માદક અને મૃદુ ઉરપ્રદેશને સ્પર્શીને વલ્કલચીરીએ પૂછ્યું ‘ હે તાપસા ’તમારા હૃદય ઉપર આવાં ખે ઉન્નત કળા કર્યાંથી આવ્યાં ?' વેશ્યાએથી હસ્યા વગર ના રહેવાયું. કેવા મૂઢ ? નર્યાં પશુ જ? એકે કહ્યું: આ બધા અમારાં આ ફળને જ પ્રભાવ, તમે પણ એ રાજ ખાએ અને અમારા જેવા બની જાએ, અમારા આશ્રમમાં તે એના ઢગ ભર્યાં છે. બળ્યું! આવા વેરાન જંગલમાં વસવાથી અને આવા રસહીન ફળક દ ખાવાથી. ચાલા, આશ્રમમાં.'
અમારા
વલ્કલચીરી બરાબર વશ થઇ ગયા હતા. આવી લાગણી એણે પહેલાં કદી અનુભવી નહતી. વેસ્યાઓને લાગ્યું કે આપણુ કામ ફત્તેહ થઈ ગયું. વલ્કલચીરીએ કહ્યું, ભલા તાપસા! તમે અહીં થાભેા, હું આ ઉપકા સતાડીને છાનેામાને ચાલ્યા આવું છું. વલ્કલચીરી ગયા અને વેશ્યાએ રાહ જોતી ઉભી રહી. એટલામાં એમણે સેામચંદ્ર રાજતિ આવતાં જોયા એટલે બધી ત્યાંથી પલાયન થઇ ગઇ. સામચંદ્ર રાજર્ષિના તાપ એ સહન કરી ન શકી. એટલે શરૂ કરેલ કાય અધુરૂ રહી ગયું. આ તરક્ વલ્કલચીરી આવીને જુએ છે તે પેલા તાપસા (એ વેશ્યાએ) ત્યાં ન મળે. એતા મૂંઝાઇ ગયા અને જે દિશા તેને હાથ આવી તે દિશાએ પ્રયાણ કર્યું.
હવે એને પિતાને તાપસ આશ્રમ કઠીન થઈ પડેલેા. એનુ મન તેા પેલા મીઠા-મધુરા માદકવાળા આશ્રમ માટે તલસી રહ્યું હતુ.
| SR No. | 539211 |
| Book Title | Kalyan 1961 07 Ank 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1961 |
| Total Pages | 58 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 9 MB |