Kalyan 1961 07 Ank 05

SR No.: 539211
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1961
Total Pages: 58
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 9 MB

Page 30

કલ્યાણ : જુલાઈ ૧૯૬૧ : ૩૧૩
એક ખૂણામાં બેસી તેમણે કરુણસ્વરે રૂદન “પ્રભુ” કહેતાં તે મોટા અવાજે સિંહ કરવા માંડયું ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રોવા માંડયું. અણુગાર રડી પડયા.. એમના આ વેદનાનીતરતાં આકંદે જંગલના “શા માટે સંતાપ કર છે સિંહ!” પશુઓને પંખીઓને પણ રડાવ્યા.
“પ્રભુ આપને આટલી બધી પીડા ધ્રુસકે - ત્યારે કેણુ નહેતું રડતું? ત્રિભુવનનાથ તેજલે રડતા અણગાર બોલી શકતા નથી. રયાની પીડામાં હોય ત્યારે કેણુ પાપી હસી શકે? “તેં લેકેના મેં જાણ્યું કે મારૂં છ મહિને ગૌતમસ્વામીથી માંડીને પ્રત્યેક સાધુની આંખે એ મૃત્યુ થશે...?” દિવસે આંસુથી છલકાઈ હતીચંદનબાળાથી
‘હા પ્રભ..?
.
. લઈને દરેક આયએ એ દિવસે અકથ્ય પીડ
- “પણ તે બને ખરું અણુગાર? તીર્થકરો અનુભવી હતી.દેવદાનવ અને માનવ
હમેશાં તેમના આયુષ્યને પૂર્ણ કરીને જ શેકની ઘેરી છાયામાં ઘેરાયા હતા.
નિર્વાણ પામે. તેમના આયુષ્યને કઈ ઘટાડી ન * પરંતુ સિંહ અણગાર, જે રહ્યા....તેવું કેઈ શકે. કઈ વધારી શકે નહિતર તે સિવાય ન રડયું.
જ્યારે મારા પર કાળચક મૂકયું હતું ત્યારે જ - શ્રાવસ્તિથી વિહાર કરી ભગવાન મિલિક મારૂં તીવણ પીડાથી મૃત્યુ થઈ ગયું હેત.” ગ્રામ પધાર્યા. મણિકે” રમૈત્યમાં નિવાસ “છતાં ય જગનાથ ! આપની આ પીઠામાં કર્યો. ત્યાં કેવળજ્ઞાનના પ્રકાશમાં ભગવાને સિંહ સકલ ભુવન પીડાઈ રહ્યું છે. ચતુર્વિધ સંઘ અણગારના અપાર આકંદમાં તડફડતાં જીવને સ્વાધ્યાય, ધાનદાન વગેરે જમવ્યાપાર મૂકીને જે. .
અપાર વ્યથા અનુભવી રહ્યા છે. “ગૌતમ!' ભગવાને ઇન્દ્રભૂતિ ગૌતમને “પ્રભુ! જગબંધુ! શરીરમાં ઉઠેલા દાહને ગોલાવ્યા. '
શમાવવા કેઈ ઔષધ આપ બતાવે કે જેથી . “હા જી પ્રભુ!'
આપના દેહને અમે નિગી જોઈએ.’ “તુરત સિંહ અણગારને અહીં બેલા.” પરમાત્માની એનંતકૃપા વરસી, સિંહ અણુ- ભગવાનની આજ્ઞા થતાં જ બે શ્રમણોને ગારને પરમાત્માએ કહ્યું: “હે સિંહ! આ જ ગૌતમે જંગલ માગે રવાના કરી દીધા..અને
હો . મેંટિકગ્રામમાં રેવતી શ્રાવિકાને ત્યાં તું જા. તેણે અલપકાળમાં જ સિંહ અણગારને લઈ બંને મારા નિમિત્તે જે ઔષધ બનાવ્યું છે તે ન વિનયી શ્રમણે ભગવાનનાં ચરણોમાં ઉપસ્થિત લાવતા પરંતુ જે તેણે પોતાને માટે બનાવ્યું થયા.
છે તે લાવજે.” સિંહ અણગારે જ્યાં ભગવાનને રેગગસ્ત...
સિંહ અણગાર નાચી ઉઠયા...તેમના અંગે પીડાતે દેહ જે ત્યાં તેમની વેદનાએ મર્યા.
- અંગે હર્ષને રોમાંચ થ.
આ વટાવી તે નીચે બેસી ગયા.
અણગારે ઉઠીને ભગવાનને વંદના કરી કંઠ રૂંધાઈ ગયે હતે...આંખે સૂઝી ગઈ
નમન કર્યું અને વિનયપૂર્વક સત્યની બહાર હતી...ગાત્રો શિથીલ થઈ ગયાં હતાં. સિંહ | નિકળી ગયા. અમૃતમધુર અને સાગરગંભીર ઇવનિથી પાત્ર લઈને અણગાર રેવતીના આંગણે ભગવાને અણગારને નજીક લાવ્યા.
આવી ઉભા.