________________
વષ : ૧૭
ક
.
આસો
પvu ta
)
ક
અક : ૮
૨૦૧૬
આધુનિક ગાંડપણ
પૈદ્યરાજ શ્રી મેહનલાલ ચુનીલાલ ધામી
યુગબળના નામે અથવા તે સમયની સાથે તાલેતાલ મિલાવીને ચાલવાના બહાને અથવા તે ધર્મના પ્રચારના નામે કેટલીકવાર હેતુ ઉત્તમ હોય છતાં અનિષ્ટ તને આવવાને ભય રહે છે. ભય નહિં પણ ખરેખર અનિષ્ટ તત્વ દાખલ થઈ જતું હોય છે.
આપણા સમાજ સામે કેટલાક સજ્જનેએ એક વિચાર રજુ કર્યો છે. એ વિચારને આશય એ છે કે “જૈન સાધુઓના પ્રવચન સમયે જે ધ્વનિવર્ધક યંત્રને ઉપયોગ કરવાનું શ્રી સંઘ નકકી કરે તે ધમને, સદ્દવિચારેને અને સંસ્કૃતિના આદેશને પ્રચાર થઈ શકે
આ વિચાર પાછળ રહેલા હેતુને કોઈ વિધ નહિ કરી શકે કારણ કે હેતુ ધર્મ પ્રચારને છે. જેનજ્ઞાનના ઉત્કર્ષને છે. લેકે જૈનદર્શને રજુ કરેલા સદ્દવિચારે સાંભળી શકે એવે છે.
આ વિચારને સમ્મતિની મહોર મારવામાં આવે તે એનું પરિણામ ખરેખર હેતુની સિદ્ધિમાં આવે કે બીજું જ કંઈ આવે એ પ્રશ્ન ઉપેક્ષા કરવા જેવું નથી.
પહેલી વાત તે એ છે કે ધ્વનિવર્ધક યંત્ર હોય કે ન હોય પણ જ્યાં સુધી શ્રોતાઓનાં માનસમાં શિસ્ત અને શાંતિનો અભાવ હોય છે ત્યાં સુધી હેતુ કદિ પણ સિદ્ધ થઈ શક્ત નથી. આપણે સમાજજીવનમાંથી શિસ્તની ભાવના લગભગ અદશ્ય થઈ છે અને કેઈપણ સામુદાયિક મેળાવડાઓમાં અથવા તે તરવજ્ઞ મુનિવરેના વ્યાખ્યામાં આપણે કેવી રીતે વર્તતા હોઈએ છીએ? અને દિવસે દિવસે કેટલા ઘંઘાટ–પ્રિય થતાં જઈએ છીએ, તે હકિક્ત માટે પુરાવાઓ એકત્ર કરવા જવું પડે તેમ છે નહિ. આપણી આંખ સામે એ વસ્તુ વરસોથી જ પડેલી છે.
શ્રોતાઓ શિસ્ત અને શાંતિ કેળવતાં થાય તે ગમે તેવી વિરાટ સભામાં પણ વ્યાખ્યાતાને બેલ સંભળાયા વગર ન રહે, કારણ કે આપણું વ્યાખ્યાનપીઠ બહુધા ઉપાશ્રયમાંજ હોય છે.
અને ઉપાશ્રયની રચના પણ એવી જ હોય છે કે કોઈપણ વતાનું પ્રવચન સાંભળનારાઓમાં { શિસ્ત અને શાંતિપ્રિયતા હોય તે સર્વ સહેલાઈથી સાંભળી શકે.
બીજી એક ભયસ્થાને એ પણ પડ્યું છે કે હિતના નામે અથવા તે ધમપ્રચારના નામે એક નાની શી છૂટ લેવા જતા અમુક કાળ પછી એ કેડી તેિજ રાજમાર્ગ બની જતી હોય છે.
અને પછી તે એ વિચાર પણ ઉભો થાય કે-જૈન સાધુઓ પગે ચાલીને પ્રવાસ કરે છે એમાં ઘણે સમય નકામે વેડફાઈ જાય છે અને જૈન ધર્મના પ્રચારમાં મોટો અવરોધ ઉભે થાય છે. જૈન સાધુઓ આધુનિક વિજ્ઞાને નિર્માણ કરેલાં વાહનો દ્વારા પ્રવાસ કરે તો તેઓ ઘણા શહેર-ગામડાંઓ અને કસ્બાઓમાં વસતી જૈન જનતાને ત્વરિત માર્ગદર્શન આપી શકે.