Kalyan 1960 10 Ank 08

SR No.: 539202
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1960
Total Pages: 62
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 10 MB

Page 10

૫૭૬ : કુલ દીપક
બાળકને અને છીએ. અન્ય કાંઇપણ જાણતા નથી. હાલ તમેા વાડીના રખેવાળ તેમજ જુએ છે તે અમે નિહાળીએ છીએ. માળીને અતિપ્રિય હતા, પરંતુ હું કુમારીખાના વચનને નકારી શકી નહિ. એક દિવસ મારા ઉદ્યાનમાં ઘણા યોગીએ દેશાંતર કરતાં સ્થિરવાસ રહ્યા હતા. તેઓ તેને ત્વરિત ગમનના કારણે ભૂલી જવાથી અહિં મૂકી ગયા છે, તે ચતુર અને મહેશ હાવાથી અમારા જીવનનિર્વાહના આધારરૂપ ઉદ્યાનના રક્ષક તરીકે રાખી લીધે. એથી હું અધિક ખાતમી જાણતી નથી. પરંતુ ગઇકાલે તે વાનરને કુમારીના આવાસે કૌતુકથી લઈને ગઈ હતી. તે વાનરને જોઇ તમારી પુત્રીએ માંગ્યા. એમના હઠાગ્રડ અને સ્નેહના વાથકી મારે તે વાનર કુમારીને સાંપા પડયા.
વાનરીની આંખમાંથી માનવની જેમ આંસુ
ગયે
પડતા હતા. અને દીન વદને સ` તરફ દયામણી નજરે જોતી હતી. હાથના ઇશારાથી કંઈક કહેવા ઇચ્છતી હતી. પરંતુ લાચાર ! કારણુ મૂકપણાથી વાણીઝરણાંના સ્રાવ બંધ પડી હતા. એના હરેક હાવભાવ મનુજ જાતિને મળતા આવવાથી રાજાના સંશય વચ્ચે. કુમારી નક વતી પ્રખર પાપ ઉચે કાઇકની અદૃષ્ટ કૃપાના ભાગ થઈ પડી છે.
અવ
સ
ચિંતાતુર દિલે રાજાએ સભામાં આવી બુદ્ધિસાગર મંત્રીને કુમારીનું સ્વરૂપ કહ્યું, ષિના સાંભળતા જણાય છે કે માલણે જ અકાય કર્યું લાગે છે. માલણનાં જ આ કામણુ મણુ છે.
આ
એથી માલણને રાજસેવકે સભામાં ખેલાવી લાવ્યા. રાજ આદેશને આધીન તે માલણુ ભય વડે ધ્રુજતી ધ્રુજતી સભામાં આવી. ખરેખર પ્રવાસ સમાન વૃદ્ધાવસ્થા નથી. ગરાબાઈ સમાન પરાભવ નથી. મરણુ સમાન ભય નથી અને સુધા સમાન વેદના નથી.
ક્રોધાયમાન થયેલ રાજાએ એકદમ ઉચ્ચ સ્વરે કહ્યું; દુષ્ટા ! ગામમાં તે ખીજા ઘણાં માણસો છે. છતાં મારા જ ઘરમાં તને કુકમ કરવાનું સૂઝયું ? રાજધાનને હલાલ ન કરી શકી ?
કપિત દેહ અને સ્વરે માલણે ઉચ્ચાયુ; કૃપાનિધિ ! હું તે કાંઈપણુ જાણતી નથી”.
રાજાએ કહ્યું; ‘તેં જ ગઇકાલે કનકવતીને વાંદરી આપ્યા હતા તે વિષયમાં આ સ દાસીએ સાક્ષોરૂપ છે.
માલણે કહ્યું: ‘મે કનકવતીબાને હઠથી વાનર આપ્યા નથી તેમને ઘણી ઘણી ના કહ્યા છતાં પેાતાના દુરાગ્રહ ચાલુ રાખ્યું. એ વાંદરા મારી
રાજાએ ઉગ્ર બની કતરાતી વાણીએ કહ્યું; દુષ્ટાચારિણી! મારી પુત્રી તારી પાસે વાનર શા માટે માંગે ? ખરેખર તુ' પાપિણી ! મૃષાવાદી અને દુષ્ટહૃદયી છે, માટે તું તેનશિક્ષાને પાત્ર છે.’
રાજાનાં એક એક વચન માલણુના હૃદયને આરપાર વીખી ગયાં. વચનશરના વજ્રાઘાતથી પીડાતી માલણ ચિંતવે છે; ‘....હા...હા....હા. મારા ઉપર આજે દેવ રાષાયમાન થયું છે. દોષ ન હોવા છતાં દેષતાના આરોપ મારાં શિરે પ્રાપ્ત થાય છે. જયારે મનુષ્યનું ભાગ્ય પરવારે છે ત્યારે અણુચિતિત આક્ત તેના માથાપર ક્યારે અવતરી પડે છે !
બુદ્ધિસાગર મંત્રીએ નમ્રવચને રાજાને કહ્યું સ્વામિ ? આ માલણને કાંઈપણ અન્યાય નથી ફાગઢ શા માટે આપ આમ કરી છે ? પૂર્વે પણ આમે અવિચારીપણે આરક્ષકાને રક્ષણ આપનાર, દયાના ભંડાર એવા વૃદેશિકની હત્યાનુ પાપ ઉપાર્જન કરેલ; અવિચારીપણે કરેલું કા પશ્ચાત્તાપનું' નિમિત્ત બની જાય છે, તે સાંભળી રાજાએ કહ્યું; ‘તમારૂ કથન સત્ય છે. પશુ જયારે કુમારી પુનઃ સાક્ષાત્ સ્વરૂપે પ્રત્યક્ષ થાય ત્યારે મારા જીવને શાંતિ વળશે. તેથી તેને માટે કાંઇપણ ઉપાય કરે.