________________
:: વર્ષ ૧૫ :
ama
..............................⠀⠀⠀¶¶¶
:: આકટાબર ૧૯૫૮ ::
: અંક ૮
/////
વિ ના શ ની
પૂ
જા
વૈધરાજ શ્રી માહનલાલ ચુ. ધામી
એક લેાકાક્તિ છે કે ઘે! મરવાની હોય ત્યારે વાઘરીવાડે જાય,
આ લેાકેાક્તિ ખરેખર કેઇ માનસશાસ્ત્રીએ રચી હશે. આના સ્કૂલ અથતા એવા
છે કે ચેા નામનું નાનું પ્રાણી જ્યારે વાઘરીઓના વાડામાં જાય ત્યારે તેનું માત થાય. કારણ કે વાઘરી ઘાને માર્યા વગર ન રહે.
પણ આ લાકોકિત માત્ર આવા અં ખાતર રચાણી નથી. આ માત્ર એક રૂપક છે. એને તત્ત્વાં તે એ જ છે કે, માનવીની આશા, ધન, ગૌરવ, કીર્તિ, એકતા વગેરે ઉત્તમ વસ્તુઓના અંત આવવાના હોય ત્યારે માનવી ન આદરવાનુ આદરે છે. અર્થાત્ માનવતા વગરના વાડામાં જાય છે.
આજ આપણા જૈનસમાજની વાઘરીવાડે જઈ રહેલી ઘેા જેવી જ દશા છે.
જે જૈનસમાજ દાનમાં, અહિંસામાં, ઉદારતામાં,નીતિમાત્રમાં, સ્વધર્મના રક્ષણમાં ન્યાયાચિત ઉપાર્જનમાં અને એછામાં ઓછું પાપ હોય એવા ધંધા કરવામાં આગળ પડતા હતા, તે જૈનસમાજ આજ કઈ તરફ જઈ રહ્યો છે ?
જેમ આજે જૈનસમાજના સ'સારી અગમાં એક્તાના અભાવ છે, તેમ જૈનસમાજના સંસારમુક્ત અંગમાં પણ એકતા અને ઉદારતાના અભાવ છે.
જેના આજ પેાતાના ધધાની પવિત્રતાના વિચાર કરતા નથી, ધન મેળવવા ખાતર એવી આંધળી દોટ મૂકતા હાય છે કે પોતાની ભાવિ પેઢીના સ*સારના કાઇ પણ વિચાર કરી શકતા નથી.
ધંધા પાપમય હાય, અનીતિમૂલક હોય, હિંસક હોય કે ગમે તેવા એ ધંધા ધાયું ધન આપી શકતા હાય તો એને વળગી રહેવામાં જેટલે રસ તેટલા રસ જીવનની શુદ્ધિ માટે લેવાતા નથી.
હાય જો લેવાય છે
