________________
સચે કરાવેલો હૃદય પલટો
. .. શ્રી એન. બી. શાહ હારીજ ... .. ... કંજુસ છતાં અઢળક ધનના માલિક શેઠ એક પાઈ પણ શુભ કાર્યમાં ખરચે નહિ, માંગનારને ઘસીને ના પાડે, તે શેઠને એક મહાપુરૂષે એક સમય આપીને કઈ રીતે તે શેઠનાં અંતરની આંખો ઉધાડી તે જાણવા આ ટુંકી, અને સરલ છતાં બોધક વાર્તા વાંચી જ ! તમને અવશ્ય જ્ઞાન
સાથે ગમત મલશે.
કોઈ એક નગરમાં એક શેઠ રહેતા હતા.
પણ નોંધાવી નહીં. તેમની પાસે ધન તે ઘણુંએ હતું. પરંતુ
શેઠાણીને આથી ઘણું દુઃખ થયું. તે
વિચારવા લાગી કે “અહો આટલું બધું પુણ્યાકંજુસના કાકા એવા કે જાણે બીજા મમ્મણ
ઈથી મેળવ્યું છે, કાંઈ કરૂં છેયું પણ નથી. શેઠના સહોદર જોઈ લે. સારી રીતે ખાય નહીં,
તે છતાં ય મારા પતિને (શેઠને) જીવ આટલે અને એક પાઈ પણ સારા કામમાં વાપરે નહીં.
શેઠની પત્ની ઘણી ધમષ્ટ હતી. પરંતુ પતિની આજ્ઞા વગર એક બદામ પણ તે પરમાત્મા પાસે મુકી શકતી નહીં, પછી કેઈને બે પૈસા દાનમાં આપવાની તે વાત જ કયાં રહી?
ગામમાં કઈ સારું કામ થતું હોય, તે ગામના આગેવાન કાર્યકરે શેઠ પાસે ખરડે કરવા આવતા, ત્યારે તે એક પાઈ પણ મંડાવતા નહીં. આથી ગામના લોકે એ શેઠથી કંટાળી ગયા હતા. કેઈ પણ સારું કામ કરવાનું હોય તે પણ શેઠ પાસે મદદ માંગવા આવતા નહીં. ગામમાં શેઠની ખ્યાતિ એક “મખીચૂસ” બધે કંજુસ છે? કેણ જાણે આ બધું ધન તરીકે જામી ગઈ હતી.
કેશુ ખાશે ? આવા વિચારે શેઠાણીને આવતા કેટલાક વર્ષો પછી એક વખત તે ગામમાં પણ તેના હાથે તે પણ કાંઈ આપી શક્તી નહી. એક સંત મહાત્મા પધાર્યા, તેમના સદુપદેશથી એક દિવસ ગામના આગેવાન માણસોએ એક ધર્મસ્થાન બંધાવવાની શરૂઆત કરવામાં મહારાજ સાહેબને કહ્યું કે “બાપજી! જે આપ આવી. સંતમહાત્માના ઉપદેશથી ગામના સારા ઉપદેશ આપીને શેઠને કાંઈ બોલ પમાડે તે સારા માણસોએ તે સ્થાન માટે સારા ફાળે એ શેઠનું જીવન સુધરી જાય. અમને એની લેનેધા, પરંતુ આ કંજુસ શેઠે એક પાઈ વૃત્તિ ઉપર ઘણી દયા આવે છે. પાપના પેટલાં
