Kalyan 1958 08 09 Ank 06 07

SR No.: 539176
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1958
Total Pages: 124
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 19 MB

Page 23

• કલ્યાણ : આગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર : ૧૯૫૮ : ૩૭૧ :
થતાં મને હિરહરને કહ્યું કે હું હરિહર ! તું તારા બને મૂકી દે, કવિએના સમુદાયરૂપ હાથીએના માટે અંકુશરૂપ આ! મદન આવી પહોંચ્યા છે.’
એક જ છે, જે જ્ઞાનીએ એ 'તેષ નામથી એળખાવેલ છે. સતાષમાં એટલી તાકાત રહેલી હોય છે કે જો બુદ્ધિમાન મનુષ્યે સંતેષરૂપી અજનને આંજે તે હિત—અહિત, લાભ-ગેરલાભ, ભક્ષ્ય-અભક્ષ્ય, પેય-અપેય, કતવ્ય-અકવ્ય, ગમ્ય-અગમ્ય, વગેરે સ્પષ્ટ રીતે જોઈ શકે છે.
તૃષ્ણારૂપી અગ્નિથી સંતપ્ત થયેલા હૃદયને શાંત કરવા માટે સંતોષરૂપી જળ જ સમ જળના સિંચનથી સંતપ્ત થયેલું હૃદય થઇ જાય છે.
છે.
શાંત
સતેષને રત્નની ઉપમા પણ અપાય છે, જેમ રત્નનાં ચેાગે દુનીયાના કોઇ પણ સ્થાને જઇ શકાય છે તેમ આ સંતેષરૂપી રત્નથી મેક્ષપુરીમાં જઈ શકાય છે, અને ત્યાંના અન્યામાધ સુખ ભોગવી શકાય છે. સતેષ એ જં સાચા સુખની ચાવી છે.
દુન માણુસ સાચી મિત્રતાના ત્યાગ કરે છે, તેની જેમ જેએએ મમત્વથી રહિત સંતાષરૂપ જળનું પાન કર્યું હોય છે, તેના માનસિક દુઃખા ચાલ્યા જાય છે, જગતમાં કહે. વત છે કે ‘સંતેષી નર સદા સુખી. સંતેષથી મહાન કોઈ નથી' આ વાત ખરેખર સત્ય છે. જેણે સતેષના અનુભવ કર્યાં છે, તેને કેઈ જાતનું દુઃખ લાગતુ નથી. આ સંબંધમાં એક ટુકુ દષ્ટાંત જોઈએ:
થઈ
એક રાજસભામાં એકવાર વાક હરિફાઈ ચેાજાઇ છે, વિવિધ પ્રકારની વાયુક્તિ રહી છે, તેવામાં એક વિદ્વાન પંડિતે સભામાં પ્રવેશ કર્યાં, તેનું નામ મન હતું. તેની સામે રિફાઇની વાત થઇ. પછી મદન અને હિર પંડિત સામ-સામા વાક્ હિરફાઇ કરે એમ નક્કી
તુ શાના ડફ઼ાસ મારે છે ? તને શું શરમ નથી આવતી ? હિરહરે તારા માટે શું કર્યુ છે ? આખાને આખા સળગાવી મુકયા છે, તેને તે વિચાર કર (હરિહરે મદન એટલે કામદેવને સળગાવી મૂકી શરીર વિનાના કર્યા છે, એમ લેાકેાક્તિ છે) હવે કહે તુ કાણુ છે? રિહર સામે જવાબ આપ્યા.
‘હુ જ્ઞાનના ઘડા છુ. મારામાં અગાધ જ્ઞાન ભર્યુ” છે'. મને કહ્યું.
હરિહરે કહ્યું કે ‘જો તુ જ્ઞાનરૂપી ઘડ છે, તે હું તારા ઘડાને ફાડી નાખવા ધાકે છુ.
માટે
આટલી ખુમારી ? તુ ધાક છે તેા હું તને સળગાવી મુકવા માટે અગ્નિ છુ. મને સામે પ્રત્યુત્તર કર્યાં.
હરિહર આલ્યે: એમ ? તું અગ્નિ છે તે જોઈ લે, મારું પરાક્રમ. હું મેઘ છું, તને પલવારમાં ઠંડા પાડી દઉં.'
‘સારું, તું મેઘ ભલે રહ્યો, પણ હું તાર નાશ કરનાર પવન ’ મદને રાકડું પરખાવ્યું. (પવનથી મેઘ દૂર જતા રહે છે.)
હરિહર ગ ના કરતા આલ્યાઃ “તું પવન ભલે રહ્યો, હું તારું ભક્ષણ કરવા માટે સર્પ છું (સર્પ પવનનું પણુ ભક્ષણ કરી જીવે છે.)
'તુ સર્પ ? આવી જા, તારા નાશ કરનાર હું ગરૂડ છું. ક્ષણવારમાં જ પરલેાકમાં પહેાંચાડી દઉં” જીસ્સાપૂર્ણાંક મને જણાવ્યું.
હરિહર બમણા બ્રુસ્સામાં આવીને કહ્યું