Kalyan 1958 08 09 Ank 06 07

SR No.: 539176
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1958
Total Pages: 124
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 19 MB

Page 16

: કલ્યાણ: ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર : ૧૯૫૮:૩૬૩ઃ
આમ અનેક વિચારોની જ્વાળામાં સીકાતો નીકળતી દૂરની પગદંડી પર સારથીની નજર પડી | રાજ શંખ એક પ્રહર પર્યત હૈયે રાખી શક્યો. અને તે હર્ષ બાય સ્વરે બોલી ઉઠયો: “મહારાજ આ
ત્યારપછી તેણે સારથીને બોલાવીને આજ્ઞા કરી: તરફ નજર કરે છે. શ્રીદત્ત ભાઈ અને...” “સારથી, જે પત્થર પર તેં મહાદેવીના બંને હાથ સારથી બહુ બોલી શકે નહિ. હવેશના કાયા હતા, તે પત્થર પાસે જ ત્યાં એક ચિતા કારણે એના શબ્બે રૂંધાઈ ગયા. ખડકાવવી શરૂ કરી દે.”
રાજાએ પગદંડી તરફ નજર કરી... સૌથી પરંતુ મહારાજ.”
આગળ શ્રીદત્ત હતો... તેની પાછળ વૃદ્ધ તાપસ “હું મારી આજ્ઞાનું પાલન ઈચ્છું છું.” હતો અને તેની પાછળ.
સારથી અવાક થઈ ગયો, બે પળ પછી બેઃ રાજા ચમકે. મહારાજ, શ્રેષ્ઠિવને આવવા દે.. સંભવ છે કે શું પ્રિયતમા હાથમાં ગુલાબના ફુલ જેવા તેઓને કોઈ સૂવ મળ્યું હોય ને એકલા તપાસ બાળક સાથે આવી રહી છે, શું આ સત્ય છે કે કરવા ગયા હેય.”
સ્વનિ છે? શું આ મારો માનસિક શ્રમ તે નથી ને? “ભાઈ, એવું ઈ સૂત્ર મળવાનો સંભવ છે ત્યાં તે શીદને દૂરથી બુમ મારી: “મહારાજ... નહિ... મને લાગે છે કે શ્રીદતને એવું જ કાંઈ મહાદેવી મળી ગયા છે. એમના સતીત્વને પ્રભાવ સૂત્ર મળ્યું હોવું જોઈએ કે જે પરથી મહાદેવી આ સંસાર જઈ શકે એવી રીતે એમના બંને કાંડા સંસારમાં નથી રહ્યાં એવી તેને ખાત્રી થઈ હેય હતાં એવાં બની ગયા છે.” અને મને દુઃખ ન થાય એટલા ખાતર તે ચાલ્યો જ શંખ તે અભિભૂત બનીને એ દિશા તરફ ગયો હોય. તું મારી આજ્ઞાનું પાલન કરે. રૂપા જોઈ જ રહ્યો હતે. કરીને પાલન કર... હવે હું એક પળ માટે આ સંસારમાં જીવવા લાયક રહ્યો નથી.”
શ્રીદા દેડતો નજીક આવ્યું અને ખડકાયેલી
ચિતા જોઇને એકદમ બેલી ઉઠો “મહારાજ, સારથી ધડકતા હૈયે નમસ્કાર કરીને બહાર
બહાર આ શું?” આવ્યો અને ચાર છ સૈનિકોને સાથે રાખી સુકા
- પણ મહારાજા શંખનું ધ્યાન શાંત ભાવે પ્રસલાકડા એકત્ર કરવા લાગ્યા.
નતાથી આવી રહેલી પ્રિયતમા તરફ હતું. આ તરફ ચિતા રચાવા માંડી અને પેલી તરફથી
સારથીએ કહ્યું: આપ એકાએક ચાલ્યા ગયા વૃદ્ધ તાપસ સાથે બધા આ તરફ આવવા માંડયા.
અને તપાસ કરતાં યે આપના કશા વાવડ ન મળ્યો અહીં ચિતા તૈયારી થઈ ગઈ.
એટલે મહારાજ ચિંતામાં પડવાની તૈયારી કરી સૂર્ય મધ્યાકાશમાં આવ્યો. રાજા પોતાના જીવ રહ્યા હતા.” નને અંત આણવા ખાતર મનમાં નવકારમંત્રનું શ્રીદત્ત મહારાજ સામે જોયું અને કહ્યું: “મહાસ્મરણ કરીને નદીએ નહાવા ગયે.
આવું ગાંડપણ..” બધા સેવકો ને માણસ જળવા હેરો ચિતા પરંતુ રાજા શંખ એ વખતે આવી રહેલ પ્રિય પાસે એકત્ર થઈ ગયા. -
તમા સામે દોડતે જઈ રહ્યો હતો. પતે કરેલા મહાન અપરાધના પ્રાયશ્ચિત નિમિતે શ્રીઠા એ તરફ સ્થિર નજરે જોવા લાગ્યો. સદેહે સળગી મરવા ઈચ્છતા રાજા શંખ નાહીને રાજ શંખ દોડતે પિતાની પત્ની પાસે પહોંચી ચિતા પાસે આવ્યો અને પિતાના સર્વ માણસોને ગયો અને એકદમ બે હાથ જોડી બોલી ઉઠઃ ઉદ્દેશીને કંઈક કહેવા જાય તે પહેલાં જ વનમાંથી “દેવી, ક્ષમા માગવા જેટલો યે હું અધિકાર નથી