Kalyan 1958 03 04 Ank 01 02

SR No.: 539171
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1958
Total Pages: 110
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 16 MB

Page 65

: કલ્યાણ : માર્ચ-એપ્રીલ : ૧૯૫૮ : ૩ :
પ્રાપ્ત કરવા સયમ અને નિા જરૂરી છે, તેટલા ગૂઢ અર્થ પણ છે. અને તેથી જ તેના મહિમા અતિપ્રભાવશાળી બતાવ્યા છે.
હાવાથી તે એ તત્ત્વનું આરાધન કરવાવાળા આચાય, ઉપાધ્યાય અને સાધુને નમસ્કાર કરવાતુ શીખવે છે. એટલે આડકતરી રીતે સયમ અને નિરા તત્ત્વને નમસ્કાર થાય છે. પરંતુ આટલા જ અથી પંચપરમેષ્ઠીના સંપૂર્ણ અથ અને ભાવ આવી જતા નથી. એ પાંચે પઢામાં જે શબ્દો ગોઠવેલા છે તે એવી રીતના છે કે બાહ્ય દૃષ્ટિએ પંચ પરમેષ્ઠીને નમસ્કાર કરવાનું શીખવે અને ગૂઢષ્ટિયે શબ્દોની સૌંકલનાથી અચુક સિધ્ધિએ પ્રાપ્ત કરાવે. સંકલના તપાસવા માટે નમસ્કાર મત્ર ઉચ્ચારી જરા તેની વીગતમાં ઉતરીએ.
આ
णमो अरिहंताणं, णमो सिद्धाणं, णमो आयरियाणं, णमो उवज्झायाणं, णमो लोए सव्वसाहूणं.
આ પાંચે પદમાં ત્ એ મ’ત્રાક્ષર છે. ત્રણ રેખાવાળા અને માથે અનુસ્વારવાલા નંદાર એવુ બતાવે છે, કે જે આત્મા આ અક્ષર હંમેશા એલે છે, તે પુરૂષ ત્રણે કાળ મન-વચન-કાયાની શુધ્ધિ વડે સરળ થઈ સિધ્ધિપદને પામે છે, णं શબ્દ પાંચે પદના છેડે આવે છે. તેવી રીતે ન પદ્મમાં અણિમા સિધ્ધિ સમાયેલી છે. અણુિમા શબ્દ અણુ શબ્દ ઉપરથી નિકળ્યા સમજાય છે. સિધ્ધાણુ' પદ સિધ્ધ અને નં શબ્દના સચેગથી થતા હૈ।ઈ ગરિમા સિદ્ધિ ઉત્પન્ન કરવાવાળા છે. જે પદની મધ્યમાં એ લઘુ અક્ષર વિદ્યમાન હૈાય એવું આયરિયાણું પદ્મ છે. તેથી તેના જાપથી લઘિમા સિદ્ધિ ઉત્પન્ન થાય છે, ઉવજ્ઝાયાણું પદ્યમાં પ્રાપ્તિ સધ્ધિ અને સવ્વસાહૂણં પદમાં પ્રાકામ્ય એટલે પૂર્ણકામના સિધ્ધિ છુપાયેલી પડી છે.
આમ નમસ્કાર મંત્રના ખહ્ય અ જેટલે
66 જીવ
==><
થુ ભા શી વાં દ
કલ્યાણ યાદ ચાદ વરસથી એક ધારી સમાજની સેવા અાવતુ એક અજોડ માસિક જૈન સમાજમાં ગારવવંતુ સ્થાન પ્રાસ કરી શક્યું છે. એ નિઃશંક વાત છે.
શ્રદ્ધા, સંસ્કાર,, સમાજસેવા અને ધર્મ પ્રભાવનાના પ્રચાર કરતા કયાણુને બેસતા પ`દરમાં વર્ષોના મગળમય પ્રભાતે હાર્દિક શુભાશીર્વાદ પાઠવુ છુ. લિ આપના એન. મી. શાહ-હારીજ
020 © 200©©
આમ વૈજ્ઞાનિક દૃષ્ટિએ મંત્રનું મહત્ત્વ સમજીએ તે શ્રષ્ના વધે.
જો આટલા અતિ મહત્ત્વવાલે આ મંત્ર છે, તે તેના આરાધકને તે ફળો હોવાનું આ જમાનામાં કોઇ પ્રત્યક્ષ સામીતીથી ક્રૅખાઈ આવતું નથી. આ એક પ્રશ્ન સૌ કોઈને મૂંઝવે છે, કેમ કે જૈનસમાજમાં બાળક કે વૃધ્ધ, સ્ત્રી કે પુરુષ, ત્યાગી કે સંસારી સૌ કઈ જાણતાં કે અજાણતાં, સમજીને કે વગર સમજ્યે હંમેશા આ મંત્રનું ઉચ્ચારણ કરે છે. તે શું મંત્રનું માહાત્મ્ય આ વિષમ કાળમાં રહ્યું નથી ? ના. એમ નથી. જો તેમ જ હોય તે તેને શાશ્વત મંત્ર કહેવાત જ નહી, હકીકત એમ લાગે છે, કે-મંત્રનું અપૂર્વ ફળ અને માહાત્મ્ય જે વળ્યું છે, તે શ્રષા અને સમપશુને આશ્રયીને છે. વર્તમાનમાં મંત્ર આરાઘન કરનારને પ્રાયઃ શ્રદ્ધા ઘણી જ ઓછી હોય છે. આરાધકને આ મંત્રથી ફાયદા અવશ્ય થવા જ જોઇએ' એવા વિશ્વાસ જ આછે છે.