Page Text
________________
સુરપ્રિય–મુનિ-કથા પૂ. મુનિરાજ શ્રી માનતુંગવિજયજી મહારાજ દક્ષિણ ભારતમાં સુસુમાપુરનગરમાં ચંદ પણ લઈ લે. એ ભય હોવાથી મારૂં આ કાર્ય નામે રાજા છે, તેને તારા નામની રાણી છે, તે કેઈએ જોયું તે નથી ને, એ વિચારથી સુરૂ નગરમાં સુંદર નામે શેઠને મદનશ્રી નામે પત્ની, પ્રિય ચારે બાજુ નજર નાંખે છે. અને સુરપ્રિય નામે પુત્ર છેપિતા-પુત્રને પૂર્વ સુંદર શેઠને જીવ ઘના ભવમાંથી મરીને જન્મના સંસ્કારથી વેરભાવ રહે છે.
તે નગરના ઉદ્યાનમાં સીંચાણું (બજ) પંખી ઘરમાં ધન ઓછું થયા પછી પિતા-પુત્ર થાય છે. પાપમય જીવન પસાર કરે છે. પરદેશ જવાને વિચાર કરે છે. બંને સાથે સુરપ્રિય ચારે બાજુ નજર નાંખે છે, એટનીકળે છે. ગામ બહાર કાંઈક દૂર ગયા પછી લામાં એક મુનિવરને કાઉસ્સગ ધ્યાનમાં ઉભેલા સફેદ પૂંઆડનું વૃક્ષ જુએ છે. આની નીચે જૂએ છે. આ સાધુ મારૂં કર્તવ્ય જેઈ ગયા અવશ્ય ધન હોય એવું શાસ્ત્રવચન છે, એમ હશે, બીજાને કહી દે એના પહેલાં જ મારી વિચારી બંને ઘેર પાછા આવે છે. રાત્રિમાં નાખું, એમ વિચારી દંડ લઈને સાધુને મારવા પુત્ર બાપને છેતરીને એકલે ધન લેવા માટે દોડે છે. ત્યાં જઈને મુનિવરને ન કહેવાનાં તે સ્થળે જાય છે. પણ ધન જોવામાં આવતું વચને કહે છે. મુનિ તે યાનમાં ઉભા છે. નથી. કારણ કે, એના બાપે એની પહેલાં જઈને, સુરપ્રિય મારતા પહેલાં કહે છે કે –જે તમે એ ધન કાઢીને બીજી જગ્યાએ સંતાડી દીધું સાચા જ્ઞાની છે તે મારા મનની વાત કહે, હતું. બીજે દિવસે પુત્ર પિતાને પૂછે છે, પિતા નહિ તે આ દંડથી તમને મારી નાખીશ. કબૂલ કરતું નથી. લેભથી રેષે ભરાઈને પુત્ર મુનિવર જ્ઞાની હતા, આ જીવને આ પ્રસંગે પિતાને ગળે ફાંસે દઈને મારી નાંખે છે. લાભ થશે, એમ જાણ્યું. જવાબ આપે છે કે, - સુંદર શેઠ મરીને આતયાનથી ગોહ ઘ) તારું અને તારા બાપનું હે સુરપ્રિય ! આ ને અવતાર પામે છે. એ ધનની આજબાજીમાં ભવનું અને પૂર્વભવનું સઘળું ચરિત્ર હું જાણું ઉત્પન્ન થાય છે. એ ધન એક રત્નની કિંમતી છું. એ સાંભળીને સુરપ્રિય આશ્ચર્ય પામે છે. માળા હતી, એને લઈને ફર્યા કરે છે. સુરપ્રિય વૈષ ટાળે છે, મુનિને નમે છે, ખમાવે છે, કાઈ વખતે એ ધનની તપાસ કરવા જાય છે. અને વિનવે છે કે - એટલામાં ફરતા ઘોને રત્નની માળા મોઢામાં હે કરુણાનિધિ ! મને એ ચરિત્ર કહે. લઈને ફરતી જૂએ છે. એ જોઈને સુરપ્રિયને મુનિરાજ પૂર્વભવ કહે છે. વિંધ્યાચળની અટલેભ જાગે છે, હાથમાં મજબૂત દંડ છે, ઘાની વીમાં એક મોટો હાથી પિતાના જૂથની સાથે સામે વિકરાળ નજર નાંખે છે, એને ડર લાગે રહેતે હતે. તેનાથી દૂર જંગલમાં એક બળછે, ભાગવાની તૈયારી કરે છે. સુરપ્રિય દંડ વાન સિંહ રહેતું હતું. સિંહે એક વાર હાથીને મારીને એને મારી નાંખે છે, તાવળી લઈ જોયે, ક્રોધથી લાલચોળ થયે, હાથીને ભય લે છે. રસ્ત્રાવળીની ખબર રાજાને પડી જાય, લાગે, સિંહ ઉછળીને એના ઉપર પડ્યો, તે વનમાલ લૂંટી લે, મરાવી નાંખે, રત્નાવલી હાથીને મારી નાંખે. પરાક્રમ કરીને સિંહ
| SR No. | 539160 |
| Book Title | Kalyan 1957 04 Ank 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1957 |
| Total Pages | 56 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 6 MB |