Page Text
________________
પણ સમવિચારણા કરીએ ત્યારે ઉપરના વિયાગ ગેરવ્યાજબી લાગે અને ઉત્પાદાદિ ત્રણે એક કાળે એક પદામાં રહે છે. તેમાં જરાપણુ ગૂંચવણ રહે નહિ. સુવર્ણ બટને નાશ અને સુવર્ણ મુકુટની ઉત્પત્તિ એ અન્તમાં પરાપૂર્વભાવ નથી, બંન્ને એક કાળે થાય છે. એ બન્નેમાં કાર્યકારણભાવના સબંધ પણ માનવાની જરૂર નથી.
સુવર્ણના અવયવ ઘટરૂપે ગેઠવાએલા હતા તે સમકાળે છૂટા થને મુકુટરૂપે ગેહવાય છે એટલે મુકુટની ઉત્પત્તિ થાય છે, અને ટને નાશ થાય છે. સુવર્ણ ઘટના નાશમાં અને સુવર્ણ`મુકુટની ઉત્પત્તિમાં સુવણું ઘટાવયવ વિભાવિક કારણ છે, એ કારણ માર્વેલ જ છે, નવુ માનવાનું નથી. એથી જ્યારે કાર્યસિદ્ધિમાં કોઇ પણ બાધ આવતા નથી તે શા માટે ટનાશને વ્ય કાણુરૂપે માનવા જોઈએ. ધટનાશને કારણ માનીને તેને પૂર્વમાં રાખવા માટે પ્રયત્ન કરવેશ અને તેથી નાશ અને ઉત્પત્તિ એ બંન્ને એક સાથે નથી એ પ્રમાણે પ્રતિપાદન કરવું એ સર્વ મતિય છે.
રહેતાં
વ્ય
હજાર તંતુને બનેલ એક મહાપટ છે તેમાંથી ખડપટ કરવામાં આવે તેમાં મહાપટને નાશ થાય તે એ ખંડપઢમાં કારણુરૂપ અને એવુ માનવું એ ખીલકુલ જરૂરી નથી. એકાદિત તુસ ચાગનુ છૂટા પડવું, એને કારણુ માનવું પડે છે, અને તેથી મહાપટને નાશ અને ખંડપની ઉત્પત્તિ એ બંન્ને કાર્યો એ સાથે પતી ય છે. બીજે કાઈ વાધ એમ માનતાં આવતા નથી. તે શા માટે કલ્પના જાળમાં ફસાવુ જોઇએ. ખંડપટની ઉત્પત્તિમાં મહાપટનાશને કારણભૂત માનવામાં મહાગૌરવ થાય છે એ નૈયાયિક પણ સમજી શકે છે, એકાંતભેદની વાસનાને પરવશ નૈયાયિક નાશ અને ઉત્પત્તિ એક સાથે એકમાં રહે છે એવા વિચાર પણ રહી શકતા નથી, અને તેથી મહાગૌરવને પણ ક્ષમુખ ગૌરવ માનીને નભાવી લે છે. બાકી વાતવાતમાં તૈયાયિકને ખેલવાની આદત છે. કે, જેમાં કલ્પનાગૌરવ હોય એવા પક્ષને અમે સહન કરી શકતા નથી, અને જેમાં કલ્પનાલાધવ ડ્રાય એવા પક્ષને અમે સહન કરીએ છીએ.
: કલ્યાણ : એપ્રીલ : ૧૯૫૬ : ૯૫ :
कल्पनागौरव' यत्र, त पक्ष न सहामहे || कल्पनालाघव ं यत्र त पक्ष तु सहामहे ||१||
આવી સ્વતંત્ર વિચારણા ધરાવતા નૈયાયિક પણ કાર્યકારણુભાવની લા‰સ્થિતિને દૂર કરીને મહાગૌરવભૂત વિચારણામાં કેમ દોરવાઇ ગયા છે એ પણ એક આશ્ચર્ય છે. એકાંતભેદની પકડ આવી ધી વિચારણા કરાવતી હાય છે.
સેનાને ઘડે અને સાનાને ભાવની ગૂંચવણુ ઉભી કરીને માં ઉત્પાદ, વ્યય તે ધ્રૌવ્ય સમજવું મુશ્કેલ પડે તે માટે ખાસ મનન કરવા જેવુ છે,
મુકટ એમાં કાર્યકારણકેટલાકને એક જ પુદાએક સાથે રહે છે. એ એક બીજું ઉદાહરણ
દુધમાં મેળવણુ નાખવાથી તે હીરૂપ થાય છે, તે દહીંમાં દુધના નાશ અને દધિની ઉત્પત્તિ એ બન્ને એક કાલે છે. જે વસ્તુ વમાનમાં દધિસ્વરૂપે તે પૂર્વે દુધરૂપે હતી, દુધ અને દૂષિ એ બન્ને ગારસરૂપે કાયમ છે, એટલે દુધ જ ખાવુ એવા નિયમવાળા દહીં ખાતા નથી, એ જ પ્રમાણે હીં જ ખાવું એવા નિયમવાળા દુધ ખાતા નથી, ગેારસ ન ખાવુ' એવા નિયમવાળે। દુધ અને દહીં એ બન્ને ખાતેા નથી, દુધ જ ખાવું. એવા નિયમવાળા દહીં ખાય તે તેને નિયમ ભાંગે; કારણ કે, હ્રીં એ દુધ નથી. દહીંમાં દૂધના નાશ છે, દહીં જ ખાવુ એવા નિયમવાળે! દુધ ખાય તે તેને નિયમ ભાંગે; કારણ કે, દુધમાં દહીંની ઉત્પત્તિ થઇ નથી. ગેરસ ન ખાવુ એવા નિયમવાળે દુધ કે દહીં એ એમાંથી ગમે તે ખાય તે પશુ તેને નિયમ ભાંગે, કારણ કે, એ બન્ને ગારસ છે. એટલે દહીંમાં દુધને નાશ, દહીની ઉત્પત્તિ અને ગેારસની સ્થિતિ છે એટલે તે ત્રિલક્ષણ છે. આ દુધ-દહીંનું ઉદાહરણ જે દુધ-દહીં એક જ છે. માત્ર પરિણામ કરેલ છે, વસ્તુ ક્રૂરી નથી એમ જે માને છે, અને એ પ્રમાણે માનીને પદાર્થી ત્રિલક્ષણ નથી એમ માનવા-મનાવવા પ્રયત્ન કરે છે. તેને માટે ખાસ વિચારવા જેવું છે. જે દુધ અને દહી જુદા નથી એમ માનવામાં આવે તે દુધ જ ખાવુ એવા નિયમવાળાને દહીં અને દહીં જ ખાવુ એવા નિયમવાળાને દુધ
| SR No. | 539148 |
| Book Title | Kalyan 1956 04 Ank 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1956 |
| Total Pages | 54 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 11 MB |