Page Text
________________
કલ્યાણ, ટામ્બર ૧૯૫૨ : ૪૦૩ :
અન્દર હું. અડધા નાગા અને વિકૃત ફેટા ટાંગેલા છે. જાણે મારા ધમા ધર ન હોય. છતાં ય વધુ આધત તે મને અન્તરમાં એથી પહેાંચ્યા કે જ્યેાતિ-મારી કુલવધૂ એક અજાણ્યા પુરૂષ સાથે પગમાં પગ ભરાવીને હસી-હસીને વાત કરી રહી હતી. કુલવધૂની આ કઇ રીત ? મને દેખીને જ્યંતિની પણુ પગ નીચેથી ભૂમિ ખસી ગયા જેવી
હાલત થઇ. એકદમ હેબતાઇ ગઇ. અને ઊભી થઈને પૂછવા માંડી ખા. ક્યારે આવ્યા કયારે આવ્યા ? એની આ નિજ્જતાનેા કપણુ જવાબ આપ્યા વિના હું અંદરના ખંડમાં ચાલી ગઇ અને દીપકની રાહ જોવા માંડી. સહુથી વધુ આધાત । મને ત્યારે પહોંચ્યા કે જ્યારે દીપકને આ વાત કરી તે એણે આ વાતને હસી નાખી. અને પહેલે જ દિવસે ત્રણ ત્રણ વર્ષ બાદ ઘેર આવવાને પહેલે જ દિવસે કુશળ પૂછવાની વાત તો દૂર રહી પણ જોરદાર ચખચખ થઇ ગઇ. એ દિવસે તે હુ'ય ખૂબ ખેાલી અને દીપકે ય ખૂબ ખેલ્યા. અને અન્તે એક એરડાના ખૂણામાં હું મારા ભાગ્યને રાતી એંઠી. ખીજે વિસે કાંઈ ચખચખ તો ન થઇ પણ વાતાવરણ ગંભીર રહ્યું. અને ધરમાં અમેલા શરૂ થઇ ગયા. કરસન ડેાશી શ્વાસ લેવા ચૈાભ્યા અને ફરી એકવાર ગોખલામાં ટમટમ અળતા દીપક ઉપર એમની નજર થંભી ગઈ. કરસન ડેાશીને એક વિચાર આવી ગયા • મારો દીપક પણુ આવા કુલ-પ્રકાશક નીવડ્યો ‘પણ ભાઇ, એની કશી અસર ન થઇ. ઉલટા હોત તો...’ 'ટ્ ટ્ અસંભવ વાત હતી. કરસન એટલા જ જોરથી સામે જવાબ મળ્યો કે તું નીકળીડોશીએ તરતજ મગજમાંથી એ વિચાર કાઢી નાંખ્યા. જા ઘર બહાર, :અમને કાઢવાવાળી તું કાણુ ? અને અને આગળ વધી. હું પણુ ગુસ્સામાં તે ગુસ્સામાં તે દિવસે સાંજના નીકળી ગઇ અને ભને ત્યાં પહોંચી ગઇ. એ વરસ વહી ગયા. ભઇ મરી ગયા. તે પછી એક વરસ રહી. ત્રણ ત્રણ વરસ ભાઈને ત્યાં થઇ ગયા. પણ દીપકના એકે ય કાગળ ન આવ્યેા. પણ મારું હૃદય માનુ દિલ કેમ ઝાલ્યું રહે. અને ત્રણ વરસ પછીની એક સાંકે હું એયિતી મારે ઘેર જઈ ચઢી. ત્યાં આ શું જોઉં છું ? મારા ! પગ નીચેથી ધરતી
· મારે માટે તો પછી એ ધરમાં રહેવું ઝેર થઇ પડયું. ધર પણુ સ્મશાન જેવુ લાગવા માંડયું. પશુ મૂગે મૂંગે બધું ચલવે રાખતી હતી. એક દિવસ દીપક મારી પાસે આવ્યે. મને આશ્ચય થયુ કે આ શું કહેવાય ? પણ તેનું આ રીતનું આવવું કોને ખબર કેમ પણ મને ગમ્યું. દીપક કહે આ હવે તમે ધરડા થયા. ગંગાની યાત્રા કરી આવે! તા કેમ ?” મને કૉંઇ સમજણુ જ ન પડી કે આ શું બન્યુ. દીકરા ડાહ્યો થયો કે શું. હું તે આલી જ બની ખેઠી'તી. દીપકે ફરી કહ્યું. • ક્રમ બા ! શું વિચાર છે ? ’ મારે ન છૂટકે જવાબ આપવા પડયા કે ‘ ભાઈ
ખસી ગઇ.
વચલા ખંડમાં એક લાંબું ટેબલ છે. ચારે બાજુ ખુરશીઓ પડી છે. દીવાલ ઉપર ફિલ્મી નટડીના
કામ જાણે. હવે એ ગમે તેમ કરે તેની માથુ જ નહોતી મારતી. હું ભલી ને ભલા, એ પણ ખુશ રહેવા લાગ્યા. હું તે સળગી જતી પણુ બધું ખામેાશ રાખીને ચલાવી લીધું. ઘણા દિવસથી ધરની અગાશી ઉપર હું ચડી નહોતી અને જરૂર પણ શી? પણ અઠવાડિયાથી અગાશી પર કાગડા ને સમળીની ફાજ જામવા માંડી હતી. તેને ઉડાડવા હું ઉપર ગઇ તે જોઇને હેમતાઇ જ ગઇ કે અગાશીના ખૂણામાં ઈંડાના કાચલા પડ્યા હતા. ઈંડાના કાચલા આવ્યા કયાંથી ? મારા ધરની અગાશી પર ઇંડાના કાચલા જોઈને મારૂં તે લેાહી ઉકળી ઉઠયું. માથામાં જોરથી ચકકર આવી ગયા. અને પડતા પડતા રહી ગઈ. નીચે જતાં મારે અને દીપક તથા જ્યોતિ વચ્ચે ઝઘડા થઇ ગયા. મને પણ જોરદાર આવેશ આવી ગયા અને આવેશમાં તે આવેશમાં એયને ઉદ્દેશીને મેં કહી દીધું....
.
* કુલાંગાર, કુક્ષિયની નીકળેા ધર બહાર. મારુ ઘર ભ્રષ્ટ કરી નાંખ્યુ.. છેવટે અભક્ષ્ય ઘરમાં બ્રાહ્યુ` ? આટલી ય કુલમર્યાદા ન સચવાંણી. ભ્રષ્ટ, દુષ્ટ !' કરસન ડેશી થાકી ગઇ. ખાવાએ પાણી આપ્યું. દીપકમાં ઘી પૂર્યું તે વાટ મોટી કરી. દીપકના તેજ-પ્રકાશમાં આજે ય કરસન ડેાશીનામાં ઉપર તે ક્વિસને આવેશ જણાઇ આવતા હતા. થોડીવાર આરામ લઇને ડેશી આગળ વધ્યા.
| SR No. | 539106 |
| Book Title | Kalyan 1952 10 Ank 08 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1952 |
| Total Pages | 52 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 11 MB |