________________
વર્ષ ૯;
ઓકટોબર ૧૫૨
અંક ૮
જ
.
at are
ના જન્મ 1.
ww.
છે
કહું.
એક
%9,99099698698888888888888888888999999999 13
જીવનમાં સાદાઈ તથા સાત્વિકતા જોઈશે–શ્રી.
જીવન પૂરું કરી દેવા માટે કે દિવસો ખેંચી કાઢવા માટે જીવનાર માનવ, પિતાનાં જીવનને પુરેપુરું સમજે નથી. કાં તે જીવનની કિંમત એને જણાઈ નથી. એમ જ કહેવું જોઈએ. માનવ, એ સંસારના સઘળયે જી કરતાં કાંઈક વિશેષતાવાળે જીવ છે, એનું જીવન બીજા બધાં કરતાં ઊંચું છે, એ વિષે તે બેશક મતભેદ નથી જ, માનવના જીવનમાં બાલ્યકાલ પરાધીન તથા અજ્ઞાનપણે વીતી જાય છે. એની એ માનવને ભાગ્યેજ જાણ હોય છે. છતાં એમાંયે માનવની નિર્દોષ સરળતા તથા હૃદયની સ્વચ્છતા ત્યાં રહેલી જોઈ શકાય છે.
બાલ્યકાલ વીત્યા પછી યુવાન બનેલા માનવમાં અનેક પ્રકારની હવા એનાં જીવનમાં પ્રવેશે છે. સરળતા લગભગ ચાલી જતી આ અવસરે આપણને દેખાય છે. સ્વચ્છંદતા, ઉદ્ધતાઈ, દંભ, કૃત્રિમતા આદિ દૂષણે આ અવસ્થામાં માનવની અસાવધતા તથા અસંકારિતાને ગેરલાભ લઈ પ્રાયઃ પગ-પેસારો કરી દે છે. અને આના પરિણામે પ્રૌઢ કે વૃદ્ધ બનવા છતાં એ માનવ, જીવનમાં પ્રવેશી ચૂકેલા આ બધાં અનિષ્ટની હામે નિરૂપાય બની નીચી મૂંડીએ જીવનને પાયમાલ બનાવી દે છે.
આજે અન્ય છ કરતાં એ માનવને ભાર સંસારમાં વધી રહ્યો છે. માનછેવને ત્રાસ, એનાં પાપ, એનાં અન્યાય, જૂઠાણું તથા દંભેએ પૃથ્વીને ખૂબજ જ ભારબૂત બનાવી દીધી છે. ઘેર જંગલમાં જંગલી પણ હરતાં ફરતાં ક્રૂર શ્વાપદે. છે ઝેરી જનાવરો કે હિંસપશુઓ જગતમાં એટલા ભયંકર બની શક્યા નથી કે જેટલા
2 જંગલી કામે જીવનમાં નફફટ પણે આચરીને માન ત્રાસરૂપ બન્યા છે. તેમાંયે જ માનવનાં આ બે પાપ મર્યાદાલંધી ગયા છે. તે છે; વિલાસ અને દંભઃ દંભ, ઘમંડ
