Page Text
________________
કાળે ખવીસ..........શ્રી પન્નાલાલ જ મસલીઆ,
અરરર ! આ પાપીઓ તો ગજબ કરે ભારે આપદા આવી રહી છે. છે. આખી રાત પાણીમાં જાળ નાંખી માઇ- માછલાંઓ તરફડી રહ્યાં છે. આ કાળા લાંઓનો તે સંહાર વાળી નાંખે છે. કાજીયા અને જળકુકડીએ એનું ભક્ષણ કરી
પણો વર્ષ પહેલાંની વાત છે. રાધનપુરની રહ્યાં છે. કલકલી આએ એને અધ્ધરથી જ ઉપાડી પળે પળે અને ઘરે ઘરે આ એક જ વાત જાય છે, ને પેલા શ્વેત બગલાઓય મઝાથી ચાલી રહી છે. “માછલીઓને સંહાર વળી એની ચટણી ઉડાવી રહ્યા છે. પણ એના કરતાં ય રહ્યો છે.”
આ પાપી માનવીઓના હાથે એને ઘેર એક પરાક્રમી લહેરી જવાનની આ કથા સંહાર વળી રહ્યો છે. એની દાદ કે ફરિયાદ કણ છે. હાથમાં માથું રાખી ફરનારા બહાદૂરની સાંભળે ? આ સાહસ ગાથા છે. આપને તે ગમી જશે દિવસે તો સુખ હતું. મહાજનની શેહ કે એમ હું માનું છું.
શરમથી કોઈ માછલાં પકડવા આવતું નહિ, જુઓ ! મારા ગામનું આ સેથી મોટું
પણ રાતનું સૌથી મોટું દુઃખ હતું. દયાપ્રેમી તળાવ છે. માની લે કે મીઠા પાણીનું એક સજીના ઘણા હતા પણ રાત્રે તળાવની ચોકી મોટું સરોવર છે. પાણી ઓછું થાય તો આ
કરવા કોઈ આવતું નહિ. માણની હરફર કોટકૅનાલ દ્વારા એને છલાછલ ભરી દેઈ શકાય બંધ થતી અને સુમસામ હવા પથરાઈ જતી એવી એની રચના છે.
કે પછી આ ગરીબ જીને કચ્ચરઘાણ નીતલાવની હામે પાર હાલ જ્યાં છપન
કળી જતે. ટેકરી છે, ત્યાં પહેલાં ખૂબ ઘટાવાળી ઝાડી માનવી તારાં પાપથીજ આ સૃષ્ટિને ભાર હતી. આ પરદેશી બાવળની જગ્યાએ ત્યારે વધી રહ્યા છે. પાપ ઓછાં કર અને જો, પૃથ્વી જાળ, કેરડાં અને બેરડીનાં ગીચ વૃક્ષે ઝમી પર જ સ્વર્ગ ઉતારી શકાય છે. રહ્યાં હતાં. આ બાવળ તો લાટ સાહેબે પછીથી નાંખેલે.
ધમશીલ માનવીઓનાં દિલ આ હિંસા કહે છે કે, એ ઝાડની ઘેરી ઘટામાં ખૂબ
જઈ એક સરખાં ઘવાતાં હતાં, પણ કાંઈ ઉપાય
નીકળી શકતા નહિ. શુષ્ક બડભાગોમાં એવી બીક હતી. એક મોટો ખવીસ એમાં ઘણા વખતથી રહેતે હતો. ઝાડીમાં જે કોઈ જાય
કઈક રાગીઓ પસાર થઈ જતી હતી. એને તે વળગતો હતો અને પછી બહુજ
| મારે જે જવાનની તમને વાત કહેવી છે, ફરતાથી એનો જીવ લેતા હતા. એવી કંઇક
એનું નામ જેસીંગ હતું. એ ઘણો જ હિંમતઅફવાઓ એને વિષે ચાલુ હતી. મોડી રાત્રે વાન અને સાહસિક પુરૂષ હતા. એની આંખો તલવની આ બાજુ કેઈ ફરકતું નહિ. માછી- હરણ જેવી મોટી હતી અને માં ખૂબ તેજસ્વી મારો સુધ્ધાં પણ કઈ એવી હિંમત કરત નહિ હતું. એની શક્તિ અને સાહસ માટે કયારેય જુઓ ! સાગર જેવા તળાવમાં આજે
બે મત પડતા નહિ. વાણિ હોવા છતાં પાણી નથી. વરસાદ ઓછો પડવાથી બનાસમાં
પાંચ-પાંચ લુંટારૂઓની હામે એ ખુલ્લી પાણી આવ્યું નથી ને એથી તલાવ પણ સુકાવા
છાતીએ લડે હતો ને લુંટારૂઓને ભારે પરે' લાગ્યું છે.
શાન કરી મૂક્યા હતા, એ ઘોડા ઉપર બેસતા
| SR No. | 539103 |
| Book Title | Kalyan 1952 07 Ank 05 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1952 |
| Total Pages | 50 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 11 MB |