Kalyan 1951 07 Ank 05

SR No.: 539091
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1951
Total Pages: 38
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 10 MB

Page 21

તીર્થાધિરાજ શ્રી શત્રુંજય તીર્થની યાત્રા(રાધનપુરથી પાલીતાણાને પગપાળે પ્રવાસ)
શ્રી એવંતિલાલ સારાભાઈ મશાલીઆ
ગુજરાતના ઉત્તર છેડે આવેલ જૈનપુરી જેવું ગણાતું રાધનપુર, ધર્મભાવિત હજારે જેની વસ્તિવાળું શહેર છે. દેવ, ગુરૂ તથા ધર્મ પ્રત્યેની અનન્ય શ્રદ્ધા, ભક્તિ એ રાધનપુરની ખાસ વિશિષ્ટતા છે. ત્યાંથી સાત જન કિશોરો, તીર્થાધિરાજ શ્રી શત્રુંજયની પગરસ્તે યાત્રા કરવાની ભાવનાથી પ્રયાણ આદરે છે; તેઓનાં નામો આ મુજબ છે. ૧ વસંતલાલ મોતીલાલ, ૨ રવીન્દ્રભાઈ માણેકલાલ, ૩ રસિકલાલ ચંદુલાલ, ૪ જયંતિલાલ કાંતિલાલ, ૫ એવંતિલાલ સારાભાઈ, ૬ મફતલાલ દલપતભાઈ ૭ મુકિતલાલ લહેરચંદ–આ ભાઈઓ યાત્રાર્થે અત્રે આવતાં, અમે તેઓની પગપાળા યાત્રાને અનુભવ માંગે, જેના જવાબરૂપે આ લેખ પ્રકાશનાર્થે મલ્યો છે. આ રીતે શ્રદ્ધા, સંયમ તથા સદ્દભાવનાપૂર્વક તીર્થોની પગપાળા યાત્રા કરનારા કિશોર સમાજમાં વધુને વધુ સંખ્યામાં તૈયાર થાય, જેથી પગપાળા તીર્થયાત્રાની ભૂલાઈ જતી મહત્તા જૈન સમાજને તાજી થાય, સં.
ભાઈ દ્રવદન !
તીર્થયાત્રા એટલે નવી નવી વસ્તુઓને નિહાળવા તને ચિત્ર સુદ ૧ ને લખેલો પત્ર મળ્યું હશે?, માટેની મુસાફરી નથી, ફુરસદને સમય કાઢી અનેક તને તે પત્રથી વિદિત થયું હશે કે, અમે ચૈત્ર સુદ ૮ ના મેજશેખ ભોગવવા માટે પ્રવાસ નથી, પણ
જ શુભ દિવસે રાધનપુરથી શ્રી શત્રુંજય તીર્થની આત્મામાં અનેક પાના ઢગલાને બાળવા-કર્મ કચયાત્રાયે પગપાળા પ્રયાણ કરવાના હતા, તે પ્રમાણે રાને સાફ કરવા અને અક્ષય-અનંત સુખના ધામચિત્ર વદ ૮ના રોજ તે પગપાળા યાત્રા નિર્વિને પૂર્ણ થઈ રૂપ મુક્તિપદ ભણી પહોંચવા માટેનું પ્રયાણ. જીવછે. તેમાં મળેલ વિવિધ અનુભવો તથા રસ્તામાં નમાં આ મલિક ઉદ્દે શને યાત્રા કરતાં જે વળગી આવતા આપણું પવિત્ર જિનમંદિરોનાં દર્શન તથા રહેવામાં ન આવે, અને બીજા કોઈ દુન્યવી કારણે, સાધર્મિક ભાઈઓને પરિચય મળે તે હું તને જેવાં કે સુંદર આરોગ્ય, હવાફેર, સારાં ખાનપાન ટુંકમાં જણાવું છું.
વગેરે આગળ કરીને તીર્થયાત્રા કરવામાં આવે તે તે
તીર્થયાત્રા નથી, પણ એક પ્રકારની સંસારયાત્રા છે. ભાઈ! અમે જે અનુપમ તીર્થયાત્રા કરી તે
તીર્થમાં જઈને હેલ સપાટી કરવી એ તીર્થની આશામહાન તીર્થની મહત્તા આપણું શાસ્ત્રકાર ભગવતેએ
તના કરવા બરાબર છે, એવા મલિન આશયથી કરાતી કેવી વર્ણવી છે, તેની તને ખબર છે જ !
તીર્થયાત્રા લાભ કરવાને બદલે નુકશાન કરનાર તીર્થ એટલે સંસારરૂપી સમુદ્રને તરી જવાનું બને છે. તીર્થના પ્રભાવ કોઈ અજબ અને અગમ્ય કલ્યાણકારી જહાજ, સંસારના પારને પમાડી મેલે છે. તે તીર્થની સેવા અને ઉપાસનાથી શ્રદ્ધા વધુ લઈ જનારું અનુપમ આલંબન, આત્માની અનાદિ નિર્મળ અને સંસ્કારે મજબુત બને છે. કાળની રખડપટ્ટીને અંત લાવનાર અને પાપના પૂજને બાળીને ભસ્મીભૂત કરી આત્મામાં અનેરી વિશદ્ધિ આ પવિત્ર તીર્થનાં વંદન, પૂજન વગેરેથી કાયિક, પ્રગટ કરનાર હુતાશન, જેને અવલંબીને ભૂતકાળમાં વાચિક અને માનસિક દુઃખના ચૂરેચૂરા થઈ જાય છે. અનંત આત્માઓ તરી ગયા, વર્તમાનમાં તરી રહ્યા અને જીવ પરમ શાંતિમાં મગ્ન બને છે. છે, અને ભવિષ્યકાળમાં અનંતા તરી જશે.
તીર્થયાત્રા કરનારે અવશ્ય બ્રહ્મચર્યનું પાલન કળિકાળના આ વિષમયગમાં આત્માને શાંતિ કરવું જોઈએ. રાત્રિભેજન, કંદમૂળ વગેરે અભક્ષ્ય અને સમાધિ આપનાર આ પવિત્ર સ્થાવર તીર્યો છે, આદિ પા તીર્થમાં સેવવામાં આવે તે જ્ઞાનીઓ