Kalyan 1951 01 Ank 11

SR No.: 539085
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1951
Total Pages: 44
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 10 MB

Page 35

જ્ઞાનગોચરી
સોંપાદક : શ્રી એન. બી. શાહ સંત જીવનની સુવાસ
[ કેટલાક મહાત્માઓના જીવન પ્રસંગેામાંથી પ્રેરણારૂપ થેાડીક કડિકાએ અહિં ઉધૃત કરાય છે. કલ્યાણના વાંચા તે વાંચીને, પેાતાના જીવનને વધુ તેજસ્વી બનાવે એ જ ઇચ્છા છે. ]
[2]
C
એક પ્રસિદ્ધ સ’ત પાસે જઈ એક સજ્જન માણસે નિવેદન કર્યુ” કે, · મહાત્માજી ! હું મારી શક્તિ મુજબ લેાકેાને પ્રભુના માગે વાળવાના પ્રયાસ કરૂ છું.'
‘એ બહુ ઉત્તમ વાત છે. પરંતુ ક્યાંક લેાકેાને તમારી તરફ્ વાળી ન લેતા. ’ સતે સૂચવ્યું.
[ • સાધકને શરૂઆતમાં તે એમ લાગે છે, કે હું મારા પ્રયાસ વડે લેાકેાને પ્રભુના માર્ગે ધર્માંના માર્ગે વાળી રહ્યો છું. પરંતુ ધીમે ધીમે પોતાની વાહ વાહ કરાવવાની ખાતર કેટલાક તે પ્રભુને બદલે પેાતાના જ ગુણુ, પેાતાની જ પૂજા અને પ્રતિષ્ઠા થાય એવી કાર્યવાહી આદરી બેસે છે માટે આપણે આપણા આત્માને ધાખા ન આપીએ તે માટે ખાસ સાવધાન રહેવું ' ]
[ ૨ ]
એક સ'ત નદીના તીરે બેઠા-બેઠા સ્નાન કરતા હતા. તેવામાં બાજુમાંથી ભાવિક જના સાદ પાડી એટલી ઉઠયા. મહારાજ ! મહારાજ! ત્યાંથી જલ્દી ખસી જાય, જીએ તમારા પગ પાસે માટે મગર આવી રહ્યો છે.’
?
તે ભલેને આવે’મહાત્માએ જરાએ ભય પામ્યા વિના ઉત્તર આપ્યા. મે એનું કશું જ બગાડયું નથી તેા પછી એ મને શુ નુકશાન કરવાના છે? અને સામે જ થાડી વારમાં એ મગર મહાત્માના પગ પાસેથી સરીને બીજી તરફ્ જતા.રહ્યો.
[ક'ની ફિલેાસેષી જાણનારને આમાં કાંઇ આશ્ચય જેવું લાગશે નહિં. પૂર્વભવામાં આપણે જો કાઇ પણ જીવાત્મા સાથે વૈર બધાઇ ગયું
હાય એટલે કે કાર્યનું ખુરૂ' કરેલું હાય તેજ આપણુ કાઈ પણ ખુરૂ' કરી શકે છે, માટે સર્વે વાની સાથે મૈત્રીભાવ રાખનારને કાનેાય ભય શા માટે હાય ! ]
[ ૩ ]
એક વખત એક તપસ્વી સાધુ પહાડ ઉપર રહેતા હતા. એ સંતનાં દન કરવા એક ભાઇ
ગએલ. પહાડ ઉપર તેણે જોયું કે એક ઝુ ં૫ડીના બારણા પાસે તે સંત બેઠા હતા. ઝુંપડીની બહાર એક કપાયેલા પગ પડયેા હતેા, અને તેને ઘણી કીડીએ વળગેલી હતી. તપસ્વીને વંદન કરી તેમની પાસે બેસી એનું કારણ પૂછ્યું.
સંતે કહ્યું ‘એક વખત હું ઝુ ંપડામાં બેઠા હતા તેવામાં સામેથી એક યુવાન સ્ત્રી નીકળી તેને રૃખીને મારૂં મન ચંચળ અની ગયું. તેને ધારી ધારીને નિરખવા માટે હું બારણાં સુધી આવ્યા, તે વખતે મારા એક પગ ગ્રુપડીની બહાર અને એક આદર હતા. એવામાં આકાશ વાણી થઇ. ‘ અરે સાધુ આ તું શું કરી રહ્યો છે! તુ ત્રીશ વરસથી એકાંત સ્થળનું સેવન કરી પરમાત્માનું ભજન, ધ્યાન કરી રહ્યો છે. લેાકેામાં ભક્ત તરીકે તારી ખ્યાતિ થએલી છે.
ને, આજે તુ' આવું દુષ્ટ કામ કરતાં કેમ શરમાતા નથી ?
ખસ, એ સાંભળતાંજ મારૂં' શરીર કપી ઉઠયુ. ઝુંપડીની બહાર જે પગ મૂકયા હતા તેને મે' તરતજ કાપી નાખ્યા. તે દિવસથી હું અહીં બેઠો છું ને ઈશ્વરની પાસે મનથી થએલા એ પાપની ક્ષમા આપવા દરરાજ પ્રાથના કરી રહ્યો છું.