Page Text
________________
સાહેબની સ્પેશીયલ
: ૧૨૯ : માનવંતા મહેમાન આવતા હોય એવી સત્કારની કરો.” થી કર્તવ્ય અને વરાનું જ્ઞાનામૃત પામેલ તયારી છે કે પ્રત્યેક ગાડી વખતે સ્ટેશનમાં થાય છે; મી. મહેતાએ પાછા એકીસમાં આવી કાર્યનું પુનપણ આ વાગત એથી અદકું હતું. છેલ્લી નવી જ રાવર્તન શરૂ કર્યું. સદ્દભાગ્યે રંગપૂરમાં મદદનીશ ઢબન એ રાક્ષસી એજન પણ અગ્નિજવાળાથી કાર્યકરો-કારકુનો પુરતા પ્રમાણમાં હતા. પણ સ્ટેશન - લાલચોળ થઈ ગયું હતું; એના ઉરપ્રદેશની પ્રચંડ માસ્તર જ હોય એવા સ્ટેશને એક સામટાં તાત્કાલિક - ભત્રીમાંથી નીચે આગના તણખા ખરતા હતા. કામનું ધાડિયું જ્યાં ઉતરી પડતું હશે, ત્યાં શી
ગાડી અટકતાં સલુનની ફેન્સી બારી ઉઘડી; સ્થિતિ થતી હશે ? અને તે છતાંય જે નજીવી ભૂલ અંદરને ભપકે બહાર દેખાય. એ પહેલાં તે મી. થઈ જાય, તે અપરાધીને ગંભીર પરિણામ ભોગવવું રા બહાર એક ઉડતી નજર ફેંકી લીધી. એના પડે છે, એ સામાન્ય બીના નથી, એમ કોણ કહેશે ? 'વિચારગ્રસ્ત ચહેરામાંથી કઠોરતાની છાપ ઉઠતી હતી; મહેતાના નીચાં ઢળેલાં નયનમાં અમલદારશાવિચાર મથામણમાંથી અચાનક ઝબકી ઉઠેલા મી. રાવે હીના વટહુકમનું પાલન કરવાની ઉત્કટ ઉકંઠા હોઠ પીસ્યા.
ઘેરાતી હતી. નોકરોએ માલિકનો પડતો બોલ ઝીલી અમલદારો ઉઘાડે બારણે અને પગે ચાલીને ફરવા લેવાની આદત અને કૌશલ્ય કેળવવાં પડે છે. મહેતા નથી જન્મેલા. જેમ હોદ્દો ઉચો, તેમ જગતથી એ એક આદર્શ નોકર થવા ચાહતા હતા. પોતે કાયદા વધુ દૂર, વધુ અલિપ્ત, અને અણજાણું રહે છે. જગત કાનૂન પુર:સર વર્તે છે એ શ્રદ્ધાનું સતત ભાન, તેના - આખું જ બંધ બારણે અને યાંત્રિક ગાડીઓમાં ભય મુંઝવણને દિલાસા ૩૫ હતું; છતાંય મહેતાએ ફરવાનો સંકલ્પ કરે તો ?
ડાબે હાથે કાગળિયાં ઉથલાવી જયાં; ગાડીઓનાં અમલદારનું આગમન ભલે બે ચાર મિનિટનું ક્રોસિંગની ગણતરીમાં કંઈ ભૂલ તો નથી થઈ ને ! હોય તો પણ તે એક પ્રકારની સાવધતા Alertness “મા...સ્ત..૨!” સાહેબના તીવ્ર બની ગયેલા વીજળીવેગી ચપળતા, અને નિર્ભેળ શાંતિનો ફ્લાવ શબ્દ પડછંદાએ ફરીથી એફીસ ધજાવી. સ્ટેશનના કરે છે. કાર્યકરોના હાથમાં તત્પરતા વેરે છે; પગમાં એકેએક વૃક્ષના પાંદડાઓ કંપી ઊઠ્યા. મહેતાના વેગ પૂરે છે; મોં ઉપર ગાંભિય છાંટે છે. સાંધા- હૈયામાં તેલ રેડાયું. “માસ્તર'નું ઉપનામ મેળવનારાઓએ વાળાઓ અજવાળું હોવા છતાં બત્તીઓ પ્રગટાવવા, ગભરાવાની ફિકર નથી. સમાજને આ વર્ગ રોજકારકુન વર્ગ કામ ઓછું હોવા છતાં કામની અતિ- . બ-રોજ વધતું જાય છે. “માલિક’ના અર્થને બદલે શયતા છે એમ દેખાડવા વધુ પડતી અને કેટલીક ઉલટો જ અર્થ એનાથી હવે સમજવાનો રહે છે ને! વાર નકામી દોડાદોડ કરવા લાગ્યા; સ્ટેશન માસ્તરે મહેતા પુનઃ રાવસાહેબ પાસે ગયા; અને ત્યાં જ તાર ઓફીસ સંભાળી લીધી, અને “મોસંકી' ઉપર સડક થઈ ગયા; સાહેબના મૌન ચહેરામાંથી મહે- ' - તાલબદ્ધ સૂરોની જમાવટ આદરી; એ ખટકારામાં તાએ ઘણું વાંચી લીધું. હાથ નીચેના માણસોને
લેફટ લેફટ” ની પ્રશ્નપરંપરાના વેણુ ફેકતા હતા, કામની આવડત નથી; એમને કામ કરવું નથી; અને - છતાં સામે સ્ટેશનેથી પ્રત્યુત્તર મળતો ન હતો. સાંઢ- અધિકારીઓ કામ માગે છે. માટે અમલદારે હંમેશા
ણીની અદાથી ઉભેલા સલૂનમાંથી બુલંદ કંઠ સંભ- સખત હાથે ને કડક ચહેરે જ વર્તવું જોઈએ, એવી - ળાયો, અરે સ્ટેશન માસ્તર મી. મહેતા રાવ સાહે- એક ધારણા છે. બની તહેનાતમાં હાજર થયા. ન્યાયાધિશ સમક્ષ * પાંચ પાંચ મિનિટથી હું અહીં પડ છું; સાક્ષીના પિંજરામાં ઉભા રહેનારનું ઉરસ્પંદન શૂર- સ્પેશ્યલનાં તમે આરિયાં કરી નાખ્યાં; અત્યારે તે - વીરો જેને હૃદય દૌર્બલ્ય માને છે તે—મી. મહેતાના કઈ વેળાને સિંહપૂર પહોંચી ગયો હોત તમને કામ - હૃદય થડકા કરતાં વિશેષ ન હતું, મહેતાના દિલમાં કરતાં આવડે છે ! કોણે તમને સ્ટેશન માસ્તરૂં -તારની ઝણઝણુટી જેવો કંપ હતો. “જાઓ જલદી આપ્યું ? ”
| SR No. | 539040 |
| Book Title | Kalyan 1947 Ank 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1947 |
| Total Pages | 38 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 9 MB |